Het politieke klimaat in Brazilië is door alle gebeurtenissen van de laatste weken (of moet ik zeggen de laatste jaren) dermate vergiftigd dat er een polarisatie is ontstaan waarin linkse en vooral rechtse Brazilianen als twee bronstige stieren de horens gekruist hebben. Voor nuance in het debat lijkt geen plaats meer te bestaan. Je bent voor of tegen Dilma, voor of tegen het "communisme" en daarmee uit. Volgens een van mijn Braziliaanse vrienden hier in Amsterdam is dat nog niets. Hij herinnerde mij aan de jaren '80 van de vorige eeuw. De tijd van de geleidelijke overgang van Brazilië van een dictatuur naar een prille democratie, waarin de wederzijdse haat niet van de lucht was.
Ik had vandaag via de sociale media een tweetal reacties op mijn posts waarin dan ook geen woord Spaans voorkwam. De haat die eruit spat! "Deze regering is op de weg van geweld, van haat, van isolatie, van verarming. Het is deze positie waaraan jij lijdt in je streven Brazilië te verdedigen tegen de 'staatsgreep'." Afgesloten met de woorden: "Ik heb besloten je niet meer te volgen. Adeus." Eerder deze week had hij mijn betoog "Ik heb niets met de PT, maar" reeds aangeduid als zijnde automatisch partij trekken voor de zittende presidente Dilma Rousseff. Via Twitter werd er gesuggereerd dat ik betaald zou worden door de "communistische kliek" van de regerende PT.
Er is politiek veel mis met Brazilië op dit moment. De bezuinigingen hebben natuurlijk haar effect op sociale verworvenheden van de regeringen onder president Lula. Economisch gaat het Brazilië in ras tempo bergaf. Het land staat aan de rand van de afgrond. De regerende socialistische PT is betrokken bij corruptiepraktijken, waarbij zelfs de bijkans heilige Lula een scheve schaats lijkt te hebben gereden.
Het probleem is dat het land een presidentieel systeem heeft waardoor er niet zoiets bestaat als een "motie van wantrouwen" waardoor zittende regeringen tussentijds moeten aftreden. Een dergelijke motie vertaalt zich in Brazilië in de roep om een afzettingsprocedure, een impeachment-proces. Legitiem binnen de Braziliaanse context, maar laat nu juist Dilma Rousseff zo'n beetje een van de weinige politica te zijn die op dit moment niet direct bij corruptie betrokken te zijn geweest. Dat is het verschil met die eerdere afzettingsprocedure tegen Fernando Collo de Melo in de jaren '80. Toegegeven de inzet van de 'pedelades fiscais' zijn juridisch omstreden, maar nog geen reden voor impeachment. Een dergelijke boekhoudkundige truc werd in het leven geroepen onder de voormalige president en vooraanstaand oppositioneel en gerespecteerd politicus Fernando Henrique Cardoso.
Het politieke spel wordt in Brazilië gestreden op het scherpst van de snede. Maar wat nu op het spel staat is de democratische rechtsstaat. Een in dit fantastische land verworvenheid sinds de zware jaren van de militaire dictatuur (1964-1985). Het is binnen de federale grondwet van 1988 aan de Braziliaanse kiezers om in 2018 af te rekenen met de zittende regering. Dat is democratie, dat is een verworvenheid van mijn geliefde Brazilië.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten