Odilo, de nieuwe paus?

Opeens staat er toch een Braziliaan in de picture om Joseph Ratzinger op te gaan volgen als leider van de rooms-katholieke kerk. Waarom juist op dit moment de naam Odilo Scherer is gevallen om de volgende paus te worden weet ik niet. Ik ben geen Vaticaan-kenner en zal dat ook nooit worden. Mijn blauwe maandag aan de theologische hogeschool van Amsterdam, teneinde pastoraal werker te kunnen worden en mij zo met de rechten van de mens in Brazilië te kunnen bezighouden, heeft mijn kloof met de kerk eerder vergroot dan naderbij gebracht. Ik was als linkse jongen toendertijd in de ban van de bevrijdingstheologie en onder bisschop Bomers van Haarlem was daar weinig eer meer mee te behalen.
Vanaf een zijlijn heb ik de verwikkelingen binnen het Vaticaan en de Braziliaanse kerk altijd wel een beetje blijven volgen, temeer omdat de rooms-katholieke kerk in Brazilië een politieke speler is en nog wel enige tijd zal blijven. Nog altijd is de grote meerderheid van de bevolking naar eigen zeggen een volgeling van Rome, al verliest het meer en meer terrein op de pinkstergemeenten en andere (protestantse) geloofsuitingen.

                                                                       CNS/Reuters/Jamil Bittar

Odile Pedro Scherer, in 1949 in de deelstaat Rio Grande do Sul uit Saarlands-Duitse ouders geboren en als priester opgeleid en actief in Paraná, zal het niet worden en dan volg ik de gedachtegang van John L. Allen Jr. van de Noordamerikaanse National Catholic Reporter. Hij noemt zes sterke punten van de huidige aartsbisschop van São Paulo: als Braziliaan met een Duitse achtergrond zou hij de perfecte overgang zijn van een paus uit het Zuiden met Europese wortels; hij spreekt perfect Italiaans; Brazilië is ondanks de protestantse concurrentie nog altijd het grootste rooms-katholieke land ter wereld; door zijn kennis van de bureaucratie van het Vaticaan is hij iemand die hervormingen op zich kan nemen; hij is orthodox in de leer, maar heeft zich bijvoorbeeld ten aanzien van de bevrijdingstheologie pragmatisch getoond, wars van marxisme maar met een groot hart voor sociale en ecologische kwesties. En Scherer is vasthoudend, dat hebben de studenten van de PUC, de rooms-katholieke universiteit van São Paulo vorig jaar helaas gemerkt. Scherer wist als laatste instantie zijn conservatieve keuze voor het rectorschap door te drukken ondanks de massale voorkeur en protesten van studenten en enkele docenten.
Vanuit roomse visie sterke punten inderdaad, maar toch. Ik geloof het eenvoudigweg gewoon niet. Ik heb persoonlijk in mijn leven nu drie pauskeuzes meegemaakt, maar altijd kwam er iemand onverwachts uit de hoed. Vaticanologie is net zo onvoorspelbaar als al die Moskou-kenners uit vergane tijden. Een kwestie van geloof denk ik.