Romário's kruistocht

De politicus Romário de Souza Faria (foto) timmert de laatste tijd aardig aan de weg. Als federaal afgevaardigde voor de centrumlinkse PSB (Rio de Janeiro) heeft hij het inmiddels tot voorzitter van de vaste Kamercommissie voor Toerisme en Sport weten te schoppen. Geen onbelangrijke post in deze dagen naar aanloop van de mega-sportevenementen die in Brazilië zullen gaan plaatsvinden. En voor Romário zelf de ideale plek om zijn persoonlijke kruistocht tegen de corruptie binnen de voetbal in het algemeen en de Braziliaanse voetbalbond CBF (Confederação Brasileira de Futebol) in het bijzonder te voeren. Want daar heeft hij de afgelopen jaren, sinds hij in 2010 lid werd van het federale Huis van Afgevaardigden, toch vooral naam mee gemaakt.

Marcelo Camargo/Folhapress

Oud-voetballer Romário is niet alleen een luis in de pels van de voetbalbond maar heeft zich altijd uitgelaten tegen de kandidatuur van Brazilië voor het WK van volgend jaar. In zijn optiek is het een evenement dat doordrenkt is van corruptie en witwaspraktijken. Hij heeft ook de wereldvoetbalbond FIFA tegen zich in het harnas weten te jagen door publiekelijk te beweren dat in 2011 het WK Voetbal van 2018 van de Engelsen is gestolen en aan de Russische Federatie is verkocht.
Waar zijn persoonlijke aversie van de huidige leiding van de CBF haar oorsprong vindt is mij tot nu toe nog steeds een raadsel gebleven. Dat hij er succes mee heeft staat buiten kijf. Mede door zijn bemoeienis is bondsvoorzitter Ricardo Teixeira, in Brazilië door vriend en vijand beschouwd als de vleesgeworden corruptie, in maart vorig jaar opgestapt. Dit onder druk van de FIFA die de bui al zag hangen die uiteindelijk vier maanden later tot ontlading zou komen. Volgens de Zwitserse justitie hebben Teixeira als lid van het Uitvoerend Comité van de FIFA en zijn voormalige schoonvader, de Braziliaanse oud-FIFA-voorzitter João Havelange, in verband met de marketing-rechten van de vorige WK's meer dan US$44 miljoen aan steekpenningen aangenomen.

Maar nu lijkt ook de opvolger van Teixeira bij de CBF voor de bijl te gaan. Niet wegens vermeende corruptiepraktijken maar vanwege de betrokkenheid van José Maria Marín (foto) bij schendingen van de rechten van de mens tijdens de militaire dictatuur (1964-1985). Marín wordt indirect in verband gebracht met de gevangenschap, het martelen en de dood van de bekende journalist Vladimir Herzog in 1975. Daartoe hebben de zoon van Herzog en twee federaal gedeputeerden uit Rio de Janeiro, Jandira Feghali van de PCdoB en U raadt het al Romário, belastende documenten aan de CBF overhandigd. Samen met een door 58.000 mensen ondertekende petitie eisen zij het vertrek van Marín als bondsvoorzitter.
Het is aan de nationale waarheidscommissie en/of de waarheidscommissie van de deelstaat São Paulo om te bekijken wat nu werkelijk de rol van Marín is geweest. José Maria Marin was ten tijde van de dictatuur deelstaatafgevaardigde in São Paulo en stond bekend als een communistenvreter. In hem vond Sérgio Patanhos Fleury, als hoofd van het gevreesde DOPS (Departamento de Ordem Politíca e Social) een van de leidinggevenden voor de repressie van links in São Paulo, openlijk een groot bewonderaar. Meermalen zou Marín (die later nog voor een jaar het gouverneurschap van de deelstaat op zich zou nemen ter vervanging van Paulo Maluf) over hem de loftrompet hebben geblazen.
Romário heeft het na een aanvankelijk vriendelijke verstandhouding sinds eind 2012 meer en meer op Marín voorzien. Een maand geleden eiste hij zelfs een gevangenisstraf voor de bondsvoorzitter wegens vermeende corruptie en pleit hij als politicus al langere tijd voor een parlementair onderzoek naar het reilen en zeilen binnen de Braziliaanse voetbalbond in de afgelopen 10 jaar.
Maar wat "O Baixinho" (Kleintje, zoals Romário liefkozend door Brazilianen wordt genoemd) drijft in zijn kruistocht blijft mij een raadsel. Is het werkelijk idealisme? Is het afgunst? Een slecht geweten misschien? Zou het hem graag eens persoonlijk willen vragen. Neem ik maar geen pot appelmoes voor hem mee.