Continua

Braziliaanse politieke partijen mogen dan op het eerste gezicht lijken op wat wij in Nederland en Vlaanderen onder een politieke partij verstaan, maar de schijn bedriegt. Alleen de PT/Partido dos Trabalhadores en enkele kleine linkse partijen als de PSOL en de PSTU komen in de grote mate overeen met de partijen bij ons. De in naam centrumlinkse PSDB en de groene PV doen dat in enige mate. Maar dan houdt het ook wel op. Politicus-zijn betekent voor het overgrote deel van de deelnemers aan het politieke proces in Brazilië eenvoudigweg een beroep waar je als je het handig speelt zoveel mogelijk geld mee kan verdienen. Vooral de partijen op de rechterflank van het spectrum, maar ook de PMDB, de grootste centrumpartij van het land, grossieren in dergelijke gelukszoekers.
Met alle gemak stappen zij tijdens hun mandaat tussentijds over naar een andere partij als een lidmaatschap daar meer electoraal en daarmee financieel gewin kan opleveren. Het mes snijdt aan twee kanten. Hoe meer parlementariërs partijen aan zich weten te binden des te meer zij kunnen ontvangen uit de Fundo Partidário (een overheidssubsidie voor politieke partijen) en kan een partij tijdens verkiezingen rekenen op meer radio- en televisiezendtijd. Het is een traditie waar onder de regeringen van Lula en Dilma Rousseff wordt getracht langzaam een einde te maken. Zo is er op dit moment in het federale Huis van Afgevaardigden een wetsvoorstel in behandeling die het nieuw opgerichte partijen moeilijker wil maken subsidie uit de Fundo Partidário, evenals meer zendtijd op radio en televisie te ontvangen. Directe aanleiding hiervoor was de oprichting van de PSD vorig jaar door de toenmalige burgemeester van São Paulo Gilberto Kassab. Die politieke partij wist via het overhalen van zittende parlementariërs van andere partijen zich in korte tijd verzekerd van een gedegen nieuwe fractie in het Congres. De regerende coalitie van presidente Dilma vreest dat dergelijke nieuwe (fusie)partijen in 2014 een gedegen tegenstander in de verkiezingen van datzelfde Congres zullen gaan vormen en proberen er een stokje voor te steken. Het is nu al bij wet verboden om tijdens een mandaat over te stappen, behoudens een maand na de oprichting van een nieuwe (fusie)partij. Tijdens de zogenoemde "janela" (letterlijk "raam") mogen parlementariërs dat doen zonder verlies van hun mandaat.
Enkele partijen in het Congres zien de bui al hangen en zijn volgens nu al een paar maanden in onderhandeling over het fuseren van kleine partijen. De twee kleine rechtse Partido Popular Socialista/PPS en de Partido da Mobilização Nacional/PMN zijn gefuseerd tot de MD/Mobilização Democrática en zal onder de leiding van federaal afgevaardigde Rubens Bueno (ex-PPs/Paraná) staan. (Ook het binnenhalen van andere kleine partijen wordt door de nieuwe fractievoorzitter in het Huis van Afgevaardigden Roberto Freire (ex-PPS/São Paulo) niet uitgesloten.) Hiermee krijgt de MD de beschikking over 13 federale afgevaardigden, 58 deelstaatafgevaardigden, 147 burgemeesters en ruim 2500 gemeenteraadsleden. De grootste vis die de MD binnen de termijn van de "janela" hoopt  te kunnen binnenhalen is José Serra, wiens politieke ambities binnen zijn huidige partij de PSDB lijken te zijn gesmoord in de opkomst van Aécio Neves, het politieke wonderkind uit Minas Gerais en de tegenkandidaat van presidente Dilma in 2014. Een ander punt van aandacht voor de MD is wat zij volgend jaar zelf gaan doen. Er wordt gesproken over de steun van een kandidatuur van Eduardo Campos van de PSB en er zijn zelfs stemmen opgegaan die een eventuele kandidatuur van Marina Silva (Rede Sustentabilidade) zouden willen gaan ondersteunen. Al lijkt mij die laatste optie wel zeer onwaarschijnlijk.