Met het WK voetbal en de Olympische Spelen in zicht maakt Brazilië zich ook juridisch op voor het bestrijden van een fenomeen dat onvermijdelijk met het organiseren van dergelijke mondiale evenementen verbonden is, het gevaar van een terroristische aanslag.
Anders dan in buurland Argentinië heeft Brazilië de afgelopen drie decennia op dit gebied goddank geen enkele ervaring meer opgedaan. De laatste terroristische aanslag dateert alweer van 1981 toen in Rio de Janeiro, op de avond voor de Dag van de Arbeid, een bom ontplofte bij het conferentiecentrum Riocentro. Naar nu blijkt een actie in opdracht van de hardliners binnen de toendertijd militaire machthebbers, in een poging meer de gematigde krachten binnen de Braziliaanse strijdkrachten op andere gedachten te brengen met betrekking tot de bestrijding van linksdenkend Brazilië.
In mei dit jaar zal een groep gerenommeerde Braziliaanse juristen aan de voorzitter van de senaat een voorstel voor aparte anti-terrorismewetgeving overhandigen, ter vervanging van de nu nog steeds geldende militaire Nationale Veiligheidswet van 1983. In het voorstel staat dat het bezit c.q. transport van explosieven, biowapens en andere terreurmiddelen verboden wordt, evenals de sabotage van infrastructurele, militaire en maatschappelijke voorzieningen. Dit alles op straffe van een gevangenisstraf tussen de drie en vijftien jaar. Opvallend is dat ook ontvoering in het wetsvoorstel zal worden opgenomen als een terroristisch misdrijf. Naar mijn vermoeden een typisch Braziliaanse reflex op het verleden toen in de jaren '60 en '70 extreemlinkse groeperingen vooraanstaande mensen als de Amerikaanse ambassadeur en vooraanstaande zakenlieden ontvoerden.
De enige echte strijdvraag binnen de commissie is de vraag of de wetgeving moet worden opgenomen in het te vernieuwen Wetboek van Strafrecht (Código Penal) of als een aparte wet. Voorstanders van de laatste optie vrezen en waarschijnlijk terecht dat een algehele afronding van het Wetboek voor 2014 niet gehaald zal worden. Juristen die het in het wetboek willen opnemen zien die tijdsdruk nu juist als een prachtig middel om een beetje vaart te kunnen zetten achter het in Brazilië traditioneel stroperig verlopend wetgevingsproces, waarbij jarenlang gesteggeld kan worden over elk detail.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten