Gezamelijke verklaring Amerikaanse mensenrechten-ngo's getreffende een adequate financiering van de IACHR

May 25 th of 2016

OAS Member States,

The Coalition for Human Rights in the Americas , and the members of other regional and
global networks from civil society, express our deep concern over the severe financial
crisis currently affecting the InterAmerican Commission of Human Rights (IACHR). We
endorse this statement in order to appeal all Member States of the Organization of
American States (OAS) to take the necessary actions to guarantee the immediate and
proper funding of the IACHR in order to fulfill its mandate. In addition, we urgently call for
the creation of a sustainable fund to finance the Organs of the InterAmerican
Human Rights System (IHRS), in order to address the precarious situation, which both the
Commission and InterAmerican Court of Human Rights have been going through since in
the last few years.

The InterAmerican Commission is mandated to promote the observance and protection of
human rights in the Americas, and acts as a consultative organ to the OAS in this area. It
is the only regional mechanism that supervises the obligations of all Member States of the
OAS in this area, and constitutes the last resort for defending against violations of
fundamental rights in the continent.

The IACHR is an international referent, due to its great labour of protecting thousands of
human rights defenders, who live threatened and criminalized in the Americas. This organ
watches over the indigenous people and afrodescendant people’s rights, women and
children, and the LGTBI community rights as well, among other vulnerable populations.
The role of the IACHR, not only in the area of human rights protection, but also in the
implementation of measures to promote their accomplishment, affects almost a billion
people across the region.

In spite of that, the InterAmerican Commission has historically suffered from a structural lack of funds, which are currently reaching the point of effectively compromising theCommission's ability to fulfill its basic functions, including its mandate assigned by the OAS Member States. The Commission itself has announced that on July 31 st o f 2016 the contracts of 40 percent of its personnel will expire, and at this time the Commission does not have the funds—or the expectation of receiving the funds—to be able to renew them.
In addition, the IACHR has reported that it has been forced to suspend the country visits it
had planned for this year, as well as the 159 th and 160 th Period of Sessions, which had
been scheduled for July and October of this year.

In contrast with other human rights protection organs, either national or international, the
financing received by the IACHR from the regular OAS fund, meaning from the Member
States, is contradictory with the countries' wish to aspire to build a more democratic region.
In 2016, the regular budget provided by the fund was around $5,4287.9 million dollars,
which is 6.44 percent of the annual budget of the OAS – by comparison, the Council of
European member States provides 41.5 percent of its annual budget to the promotion and
protection of human rights.

Even though the OAS General Assembly has approved in the past resolutions committing
to address this matter, these changes have not materialized with the required increase of
resources, that would allow both the Commission and Court – whose budget will be
reduced in a third part by the end of the year, if nothing changes – to have with the proper
funding to successfully fulfill their mandates.
In addition, the aim of this petition is not only for the IACHR to be able to carry out with the
scheduled activities for the current year, to renew the contracts of 40 percent of its staff
and to conduct the 159 th and 160 th Period of Sessions, but also to create a structure for this
purpose that converts the funding of those organs into a sustainable practice, significantly
increasing the budget that the OAS provides to the InterAmerican Human Rights System.

The signing Civil Society organizations see in this crisis a unique opportunity to reinforce
the OAS Member States' commitment to human rights in the continent. This is why we call
on countries to figure out how to secure a strong and stable funding structure, which
effectively guarantees the protective devices and tools that the ISHR provides to millions of
people in the Americas.

Sincerely,

Argentina
Clínica en Discapacidad y Derechos Humanos, Universidad Nacional de Mar del Plata
Centro de Estudios Legales y Sociales (CELS)
Brazil
Associação Juízes para a Democracia (AJD)
Articulação para o Monitoramento dos Direitos Humanos no Brasil
Centro de Agricultura Alternativa do Norte de Minas (CAA/NM)
Conselho Indigenista Missionário (CIMI)
Conectas Direitos Humanos
FIAN Brasil
Grupo Tortura Nunca Mais do Rio de Janeiro
Instituto de Estudos Socioeconómicos – INESC
Justiça Global
Movimento dos Atingidos e Atingidas por Barragem (MAB)
Bolivia
Oficina Jurídica Para la Mujer
Canada
Abogados sin fronteras
Colombia
Colectivo de Abogados José Alvear Restrepo (CCAJAR)
Colectivo Socio jurídico Orlando Fals Borda
Comisión Colombiana de Juristas (CCJ)
Comisión Intereclesial de Justicia y Paz de Colombia
Consultorio Jurídico Internacional de la Facultad de Derecho de la Universidad Santo
Tomás BogotáCorporación
REINICIAR
Consultoría para los Derechos Humanos y el Desplazamiento Forzado (CODHES)
Corporación Jurídica Libertad
Corporación Jurídica Yira Castro
Corporación Sisma Mujer
FIAN Colombia
Fundación Comité de Solidaridad con los Presos Políticos
Red Colombiana de Mujeres por los Derechos Sexuales y Reproductivos
Costa Rica
Agenda Política de Mujeres
Asociación Ciudadana ACCEDER
Asociación Gerontológica Costarricense (AGECO)
Asociación Manu
Beso Diverso
Centro de Investigación y Promoción para América Central de Derechos Humanos
(CIPAC)
Centro Feminista de Información y Acción (CEFEMINA)
Centro Internacional para los Derechos Humanos de los Migrantes (CIDEHUM)
Colectiva Caminando
Colectiva Irreversibles
Colectivo de Ciclismo Urbano ‘Las Luciérnagas’
Confederación de Trabajadores Rerum Novarum (CTRN)
Defensa de Niñas y Niños (Internacional DNI)
Este es Mi Cuerpo
Familias Diversas
Federación de Estudiantes de la Universidad de Costa Rica
Foro por los Derechos de las Personas con Discapacidad
Frente por los Derechos igualitarios
Fundación Bandera Ecológica
Fundación PANIAMOR
Furia Rosa
Grupo Poder Ciudadano
Hijas de la Negrita
MULABI Espacio
Latinoamericano de Sexualidades y Derechos
Peras del Olmo
Personas, sexualidades y géneros (PSG)
¿Piropos o acoso?
Proyecto Lyra
Psicology Community
Red Feminista contra la Violencia hacia las Mujeres
Servicio Jesuita para Migrantes
Tío Hugo
Unión Asesora Afrodescendiente (UNASAF)
Ecuador
Centro de Documentación en Derechos Humanos “Segundo Montes Mozo S.J.” (CSMM)
Comisión Ecuménica de Derechos Humanos (CEDHU)
Comité Permanente por la Defensa de los Derechos Humanos de Guayaquil (CDH)
Comité Nacional de Víctimas de Lesa Humanidad y Graves Violaciones de Derechos
Humanos en Ecuador
Observatorio Sociolaboral y Diálogo Social en el Ecuador OSLADE
Pueblo Sarayaku
El Salvador
Agrupación Ciudadana por la Despenalización del Aborto Terapéutico, Etico y Eugenésico
en El Salvador.
Asociación Comunicando y Capacitando a Mujeres Trans con VIH en El Salvador
(COMCAVIS TRANS)
Asociación Pro Búsqueda de Niñas y Niños
Coalición Salvadoreña para la Corte Penal Internacional
Colectiva Feminista para el Desarrollo Local
Comisión de Derechos Humanos de El Salvador (CDHES)
Espacio de Mujeres Lesbianas por la Diversidad (ESMULES)
Fundación de Estudios para la Aplicación del Derecho (FESPAD)
Oficina de Tutela Legal Dra. María Julia Hernández
Red de Defensores y Defensoras de El Salvador
Red Salvadoreña de Defensoras de Derechos Humanos
Servicio Social Pasionista SSPAS
United States
AFLCIO,
Central Sindical de los Estados Unidos
American Civil Liberties Union (ACLU)
Center for Human Rights & Constitutional Law
Church World Service
Clínica de Derechos Humanos de la Universidad de Texas
Institute for Agriculture and Trade Policy
Institute for Policy Studies Global
Economy Program
National Security Archive
Sister Parish, Inc.
Unitarian Universalist Service Committee
Guatemala
Alianza frente a la Criminalización
Asociación El Refugio de la Niñez
Asociación Familiares de DetenidosDesaparecidos
de Guatemala, FAMDEGUA
Asociación para el Desarrollo Integral de las Víctimas de la Violencia en las Verapaces,
Maya Achi. (ADIVIMA)
Centro de Acción LegalAmbiental
y Social de Guatemala (CALAS)
Centro Internacional para Investigaciones en Derechos Humanos (CIIDH)
Centro para la Defensa Legal Indígena (DLI)
Centro para la Acción Legal en Derechos Humanos (CALDH)
Comisión de Derechos Humanos de Guatemala
Comité de Desarrollo Campesino (CODECA)
Comunidades en Resistencia del Estor, Izabal
Convergencia por los Derechos Humanos
Grupo de Trabajo contra la Desaparición Forzado de Guatemala
Farmacéuticos Mundi Guatemala
Foro de ONG Internacionales en Guatemala (FONGI)
Fundación Myrna Mack
Grupo Guatemalteco de Mujeres (GGM)
Guatemala Solidarität Österreich (AustriaGuatemala)
Iniciativa Mesoamericana de Mujeres Defensoras de Derechos Humanos
Instituto de Estudios Comparados en Ciencias Penales de Guatemala (ICCPG)
Mujeres en Defensa del Territorio, Guatemala
Oficina de Derechos Humanos del Arzobispado de Guatemala (ODHAG)
Organización de Apoyo a una Sexualidad Integral frente al Sida (OASIS)
Red Nacional de Protección de Defensoras de Guatemala
Red de la No Violencia contra las Mujeres (REDNOVI)
Iglesia Luterana ILUGUA de Guatemala
Honduras
Asociación Colectiva de Mujeres Hondureñas (CODEMUH)
Asociación de Jueces por la Democracia (AJD)
Casa Alianza Honduras
Comité por la Libertad de Expresión (CLibre)
Centro de Investigación y Promoción de los Derechos Humanos (CIPRODEH)
Comunidad Gay Sampedrana para la Salud Integral
Equipo de Reflexión, Investigación y Comunicación de la Compañía de Jesús en
Honduras (ERICSJ)
Espacio Asociación de Cooperación Internacional (ACI)
Foro de Mujeres por la Vida
Fundación para la Salvaguardia del Medio Ambiente en el Democrático Desarrollo
Socioeconómico y de las Instituciones (FUNDAMBIENTE)
Movimiento Amplio por la Dignidad y la Justicia (MADJ)
Movimiento de Mujeres por la Paz "Visitación Padilla"
Organización Fraternal Negra Hondureña, OFRANEH
Red Lésbica Cattrachas
Honduras Delegation, HondurasAlemania
Cadena de Derechos Humanos Honduras (CADEHO), HondurasAlemania
México
Abogadas y Abogados para la Justicia y los Derechos Humanos
Asociación Jalisciense de Apoyo a los Grupos Indígenas, A.C. (AJAGI) (Guadalajara, Jal.)
Bowerasa, A.C. “Haciendo Camino” (Chihuahua, Chih.)
Casa del Migrante de Saltillo (Saltillo, Coah.)
Católicas por el Derecho a Decidir, A.C. (Ciudad de México)
Centro “Fray Julián Garcés” Derechos Humanos y Desarrollo Local, A. C. (Tlaxcala, Tlax.)
Centro de Apoyo al Trabajador, A.C. (CAT) (Ciudad de México)
Centro de Derechos Humanos “Don Sergio” (Jiutepec, Mor.)
Centro de Derechos Humanos “Fray Bartolomé de Las Casas”, A. C. (San Cristóbal de
Las Casas, Chis)
Centro de Derechos Humanos “Fray Francisco de Vitoria O.P.”, A. C. (Ciudad de México)
Centro de Derechos Humanos “Fray Matías de Córdova”, A.C. (Tapachula, Chis.)
Centro de Derechos Humanos “Juan Gerardi”, A. C. (Torreón, Coah.)
Centro de Derechos Humanos “Miguel Agustín Pro Juárez”, A. C. (Ciudad de México)
Centro de Derechos Humanos de la Montaña, Tlachinollan, A. C. (Tlapa, Gro.)
Centro de Derechos Humanos de las Mujeres (CEDEHM)
Centro de Derechos Humanos de las Mujeres (Chihuahua)
Centro de Derechos Humanos de los Pueblos del Sur de Veracruz “Bety Cariño”, A.C.
(Tatahuicapan de Juárez, Ver.)
Centro de Derechos Humanos Digna Ochoa, A.C (Tonalá, Chis.)
Centro de Derechos Humanos Paso del Norte (Cd. Juárez, Chih.)
Centro de Derechos Humanos Toaltepeyolo (Orizaba, Veracruz)
Centro de Derechos Humanos Victoria Diez, A.C. (León, Gto.)
Centro de Derechos Humanos Zeferino Ladrillero (CDHZL) (Estado de México) Centro de
Derechos Indígenas “Flor y Canto”, A. C. (Oaxaca, Oax.)
Centro de Derechos Indígenas A. C. (Bachajón, Chis.)
Centro de Investigación y Capacitación Propuesta Cívica A. C. (Propuesta Cívica) (Ciudad
de México)
Centro de Justicia para la Paz y el Desarrollo, A. C. (CEPAD) (Guadalajara, Jal.)
Centro de los Derechos del Migrante (Ciudad de México)
Centro de Reflexión y Acción Laboral (CEREALDF)
(Ciudad de México)
Centro de Reflexión y Acción Laboral (CEREALGuadalajara)
(Guadalajara, Jal.)
Centro Diocesano para los Derechos Humanos “Fray Juan de Larios”, A.C. (Saltillo,
Coah.)
Centro Juvenil Generando Dignidad (Comalcalco, Tabasco)
Centro Mexicano de Derecho Ambiental (CEMDA) (Ciudad de México)
Centro Mujeres (La Paz, BCS.)
Centro Regional de Defensa de DDHH José María Morelos y Pavón, A.C. (Chilapa, Gro.)
Centro para el Desarrollo Integral de la Mujer (CEDIMAC) Ciudad
Juarez
Centro Regional de Derechos Humanos “Bartolomé Carrasco”, A.C. (BARCA) (Oaxaca,
Oax.)
Ciencia Social Alternativa, A.C. KOOKAY (Mérida, Yuc.)
Ciudadanía Lagunera por los Derechos Humanos, A.C. (CILADHAC) (Torreón, Coah.)
Ciudadanos en Apoyo a los Derechos Humanos A.C. (CADHAC), México
Ciudadanos por una Causa en Común A.C.
Colectivo contra la Tortura y la Impunidad (CCTI) (Ciudad de México)
Colectivo Educación para la Paz y los Derechos Humanos, A.C. (CEPAZDH) (San
Cristóbal de Las Casas, Chis.)
Comisión de Derechos Humanos y Laborales del Valle de Tehuacán, A.C. (Tehuacán,
Pue.)
Comisión de Solidaridad y Defensa de los Derechos Humanos, A.C. (COSYDDHAC)
(Chihuahua, Chih.)
Comisión Independiente de Derechos Humanos de Morelos, A. C. (CIDHMOR)
(Cuernavaca, Mor.)
Comisión Regional de Derechos Humanos “Mahatma Gandhi”, A. C. (Tuxtepec, Oax.)
Comité Cerezo (Ciudad de México)
Comité Cristiano de Solidaridad Monseñor Romero (Ciudad de México)
Comité de Defensa de las Libertades Indígenas (Palenque, Chis.)
Comité de Defensa Integral de Derechos Humanos Gobixha A.C. (CODIGODH) (Oaxaca,
Oax.)
Comité de Derechos Humanos “Fr. Pedro Lorenzo de la Nada”, A. C. (Ocosingo, Chis.)
Comité de Derechos Humanos “Sierra Norte de Veracruz”, A. C. (Huayacocotla, Ver.)
Comité de Derechos Humanos Ajusco (Ciudad de México)
Comité de Derechos Humanos de Colima, A. C. (Colima, Col.)
Comité de Derechos Humanos de Comalcalco, A. C. (CODEHUCO) (Comalcalco, Tab)
Comité de Derechos Humanos de Tabasco, A. C. (CODEHUTAB) (Villahermosa, Tab)
Comité de Derechos Humanos y Orientación Miguel Hidalgo, A. C. (Dolores Hidalgo, Gto.)
Comité de Familiares de Detenidos Desaparecidos “Hasta Encontrarlos”(Ciudad de
México)
Comité Sergio Méndez Arceo Pro Derechos Humanos de Tulancingo, Hgo A.C.
(Tulancingo, Hgo.)
Comunicación e Información de la Mujer (CIMAC)
Consultoría Técnica Comunitaria AC (CONTEC) (Chihuahua) El Caracol, A.C (Ciudad de
México)
Consultoría Técnica Comunitaria, A.C. Chihuahua, México
Coordinación Alemana por los Derechos Humanos en México
Dirección de Programas de Incidencia de la Universidad Iberoamericana Ciudad de
México
Documenta, AC
Estancia del Migrante González y Martínez, A.C. (Querétaro, Qro.)
Frente Cívico Sinaloense. Secretaría de Derechos Humanos (Culiacán, Sin.)
Fundación para la Justicia y el Estado Democrático de Derecho (Ciudad de México)
Fundar, Centro de Análisis e Investigación
Grupo de Información en Reproducción Elegida (GIRE)
I(DH)EAS, Litigio Estratégico en Derechos Humanos A.C.
Indignación, A. C. Promoción y Defensa de los Derechos Humanos (Mérida, Yuc.)
Iniciativa Ciudadana y Desarrollo Social, INCIDE Social, A.C.
Institucional de Derechos Humanos y Paz (Guadalajara, Jal.)
Instituto de Derechos Humanos Ignacio Ellacuria, S.J. Universidad IberoamericanaPuebla
(Puebla, Pue.)
Instituto de Liderazgo Simone de Beauvoir
Instituto Guerrerense de Derechos Humanos, A. C. (Chilpancingo, Gro.)
Instituto Mexicano de Derechos Humanos y Democracia A.C.
Instituto Mexicano para el Desarrollo Comunitario, A. C. (IMDEC) (Guadalajara, Jal.)
Instituto Tecnológico y de Estudios Superiores de Occidente. Programa
Justicia, Derechos Humanos y Género, A.C. (Ciudad de México)
La 72, HogarRefugio
para Personas Migrantes (Tenosique, Tabasco)
Mujeres Indígenas por la Conservación, Investigación y Aprovechamiento de los Recursos
Naturales, A. C. (CIARENA) (Oaxaca)
Oficina de Defensoría de los Derechos de la Infancia A.C. (ODI) (Ciudad de México),
Organizaciones Mexicanas sin fines de Lucro
Programa de Asuntos de Género de la Universidad Iberoamericana Ciudad de México
Programa de Asuntos Migratorios de la Universidad Iberoamericana Ciudad de México
Programa de Derechos Humanos de la Universidad Iberoamericana Ciudad de México
Programa de Interculturalidad y Asuntos Indígenas de la Universidad Iberoamericana,
Ciudad de México
Programa de Medio Ambiente de la Universidad Iberoamericana Ciudad de México
Programa Institucional de Derechos Humanos y Paz
Programa Universitario de Derechos Humanos. UIA –León (León, Gto.)
Promoción de los Derechos Económicos, Sociales y Culturales (PRODESCAC) (Estado
de México)
Proyecto de Derechos Económicos, Sociales y Culturales (ProDESC) (Ciudad de México)
Proyecto sobre Organización, Desarrollo, Educación e Investigación (PODER) (Ciudad de
México)
Red de Periodistas de a Pie
Red Nacional de Organismos Civiles de Derechos Humanos “Todos los Derechos para
Todas y Todos”
Respuesta Alternativa, A. C. Servicio de Derechos Humanos y Desarrollo Comunitario
(San Luis Potosí)
Servicio, Paz y Justicia de Tabasco, A.C. (SERPATAB) (Villahermosa, Tab.)
Servicios de Inclusión Integral, A.C. (SEIINAC) (Pachuca, Hgo.)
Spatium Libertas, A.C.
Tequio Jurídico A.C. (Oaxaca, Oax.)
Voces Mesoamericanas, Acción con Pueblos Migrantes AC (San Cristobal de las Casas,
Chiapas).
Nicaragua
Centro de Asistencia Legal a Pueblos Indígenas (CALPI)
Centro Nicaragüense de Derechos Humanos (CENIDH)
Centro por la justicia y Derechos Humanos de la Costa Atlántica de Nicaragua
(CEJUDHCAN)
Iniciativa Nicaragüense de mujeres defensoras de derechos humanos
Movimiento Autónomo de Mujeres
Movimiento contra el abuso sexual
Movimiento Renovador Sandinista
Panama
Alianza Ciudadana Pro Justicia
Alianza de Mujeres de Panamá
Centro de Asistencia Legal Popular
Mesa Nacional de Migrantes y Refugiados de Panamá
Movimiento Democrático Popular
Red de Derechos Humanos de Panamá
Paraguay
Ágora Espacio Civil Paraguay
Peru
Asociación Pro Derechos Humanos (APRODEH)
Asociación Paz y Esperanza
Centro de Políticas Públicas y Derechos Humanos Perú
EQUIDAD
Centro de Promoción y Defensa de los Derechos Sexuales y Reproductivos – Promsex
Coordinadora Nacional de Derechos Humanos (CNDDHH)
Uruguay
Instituto de Estudios Legales y Sociales del Uruguay (IELSUR)
Venezuela
Centro de Derechos Humanos de la Universidad Católica Andrés Bello
Espacio Público
Programa Venezolano de Educación en Derechos Humanos (PROVEA)
Vicaría de derechos humanos de Caracas
Regionales y globales
Acompañamiento de Austria (ADA)
Alianza de Redes Ambientales (ARA)
American Friends Service Committee (AFSC)
Amnistía Internacional
Asociación de Investigación y Especialización sobre temas Iberoamericanos (AIETI)
Asociación Interamericana para la Defensa del Ambiente (AIDA)
Asociación Paz con Dignidad, España
Asociación Regional Centroamericana para el Agua y el Ambiente. ARCA
Association for Women's Rights in Development (Awid)
Ayuda de la Iglesia Noruega (AIN)
Centro de Derechos Reproductivos (CDR)
Centro por la Justicia y el Derecho Internacional (CEJIL)
Coalición Centroamericana Democrática (CAD)
Comité de América Latina y el Caribe para la Defensa de los Derechos de las Mujeres
(CLADEM)
Consejería en Proyectos para Refugiados Latinoamericanos (PCS Centroamérica)
DanChurchAid
Departamento internacional de la Iglesia sueca
Diakonia
Federación Internacional de Derechos Humanos (FIDH)
Fellowship of Reconciliation Peace Presence (FOR) Presente por la Paz
FIAN Indonesia
FIAN Internacional
Foro Suizo para los Derechos Humanos y la Paz en Guatemala y Honduras
Front Line Defenders
Fundación para el Debido Proceso (DPLF)
Fundación Sueca para los Derechos Humanos
Grupo de Información sobre América Latina (IGLA), Viena, Austria
Iglesia Sueca
IMSwedish
Development Partner, oficina para Centroamérica
Instituto de Cooperación Internacional de la Asociación Alemana para la Educación de
Adultos, DVV International
Instituto Interamericano sobre Discapacidad y Desarrollo Inclusivo (IIDI)
Instituto Internacional sobre Raza, Igualdad y Derechos Humanos
InteRed, España
Ipas
JASS (Asociadas por lo Justo) Mesoamérica
Latin America Working Group (LAWG)
MISEREOR, obra episcopal para el desarrollo, Alemania
Movimiento por la Paz (MPDL)
Movimiento Sueco por la Reconciliación (SweFOR)
Oficina Ecuménica por la Paz y la Justicia de Múnich, Alemania (ÖkuBüro
München)
Oficina Regional de We Effect para América Latina
OXFAM IBIS
Oxfam Internacional
Peace Brigades International (PBI)
Plataforma Interamericana de Derechos humanos, Democracia y Desarrollo (PIDHDD
Regional)
Plataforma Internacional contra la Impunidad
Protection International
Red Centroamericana de Acción del Agua. FANCA
Red de Organizaciones de Personas con Discapacidad de Centroamérica y El Caribe
(REDODICEC)
Red Europea de Comités Oscar Romero
Red Latinoamericana de Género y Salud Colectiva de la Asociación Latinoamericana de
Medicina Social RLGSC – ALAMES
Red Regional de Organizaciones Civiles para las Migraciones (RROCM)
Red EuroLatinoamericana
para la Prevención de la Tortura y la Violencia Institucional
(RELAPT), integrada por los siguientes organismos: Observatorio del Sistema Penal y los
Derechos Humanos (OSPDH) Universidad de Barcelona, España; Universidad Santo
Tomás, Colombia; Defensa Pública de Santa Fe, Argentina; Secretaria de Derechos
Humanos Provincia
de Chaco, Argentina; Defensoría de Casación de la Provincia de
Buenos Aires, Argentina;
Procuración Penitenciaria de la Argentina, Argentina; Grupo Crítica Penal Universidad
Nacional de Mar del Plata, Argentina; Mecanismo Nacional de Prevención de la Tortura
(MNPT), Costa Rica; UniCUB, Brasil; UnB Brasil; Defensa Pública, Costa Rica;
Universidad Nacional de José C Paz (UNPAZ ), Buenos Aires, Argentina; Servicio Paz y
Justicia (SERPAJ), Uruguay; Universidad para la Cooperación Internacional (UCI), Costa
Rica; Universidad La Gran Colombia (UGC), Bogotá, Colombia; Centro de Estudios en
Seguridad Ciudadana (CESC) del Instituto de Asuntos Públicos de la Universidad de
Chile, Chile; Defensora General de la Nación, Argentina; Asociación Interamericana de
Defensorías Públicas (AIDEF), Argentina y Bloque de Defensores Públicos Oficiales del
Mercosur (BLODEPM).
Robert F. Kennedy Human Rights
Solidaridad Mundial Bélgica
Terre des Hommes, Alemania
Trócaire
Justicia Alimentaria Global (VSF)
Washington Office on Latin America (WOLA)
Individuals
Dra. Julia E. Monárrez Fragoso, profesora e investigadora, El Colegio de la Frontera
Norte (México)
Hannia Franceschi Barraza, profesora jubilada, Universidad de Costa Rica (Costa Rica)
Gabriela Delgado Ballesteros, investigadora UNAM México (México)
Gabriela Rodríguez Pizarro, Ex Relatora Especial de Naciones Unidas para los Derechos
Humanos de los Migrantes (Costa Rica)
Gabriela Arguedas, Docente e investigadora de la Universidad de Costa Rica y del Centro
de Investigación y Estudios de la Mujer (CIEM) (Costa Rica)
Seidy Salas Víquez, periodista (Costa Rica)
David Augusto Dávila Navarro, defensor de derechos humanos y Profesor Universitario
(Guatemala)
Rocío Culebro, defensora de derechos humanos (México)
Edgar Cortez, defensor de derechos humanos (México)
Sonia Solís Umaña, antropóloga social, profesora de la Universidad de Costa Rica (Costa
Rica)
Maritza Muralles, bibliotecaria (Guatemala)
Jose Montero Peña, defensor de derechos humanos, Costa Rica
Farith Simon Campaña, decano del Colegio de Jurisprudencia de la Universidad San
Francisco de Quito, Ecuador
Daniela Salazar Marín, vicedecana del Colegio de Jurisprudencia de la Universidad San
Francisco de Quito, Ecuador
Juan Pablo Albán Alencastro, director del Consultorio Jurídico Gratuito del Colegio de
Jurisprudencia de la Universidad San Francisco de Quito, Ecuador
Natalia Serrano Álvarez, activista y defensora de derechos humanos, Costa Rica
Luis Diego Molina Moreira, activista y defensor de derechos humanos, Costa Rica
Nadiezda Serrano Álvarez, ingeniera agrónoma y activista, Costa Rica
Luisa Ochoa Chaves, profesora, Universidad de Costa Rica
José Luis Ospina, defensor de derechos humanos (Colombia)
M.A. Helen Amrhein, abogada y consultora independiente, Costa Rica
Robert Mercatante, defensor de derechos humanos, Estados Unidos
Reina Auxiliadora Rivera Joya, defensora de Derechos humanos Honduras
Anabella Sibrián, defensora de los derechos humanos, Guatemala
Aura Lolita Chávez, defensora de los derechos humanos, Guatemala
José Antonio Caballero, defensor de los derechos humanos, México
Pedro Carrera, defensor de los derechos humanos, Guatemala
Victoria María Napky Talavera, Abogada, Honduras
Laura Queralt Camacho, psicóloga Tecnológico de Costa Rica, Costarricense
Juan Carlos Gutierrez, Defensor de derechos humanos (México)

Voortgang parlementair onderzoek politiemoorden in Rio de Janeiro

Op 7 oktober vorig jaar besloot de Wetgevende Vergadering, het parlement van de deelstaat Rio de Janeiro tot de instelling van een parlementaire onderzoekscommissie om zogenoemde 'autos de resistência' aan een uitgebreid onderzoek te onderwerpen. Dit is een juridisch begrip waarmee aangeduid wordt dat een verdachte door de politie met een vuurwapen is neergeschoten nadat deze bij zijn aanhouding door politiemensen verzet heeft gepleegd, lees zou hebben geschoten. Dat geldt als een wettelijke legitimering voor het doden van een burger door een politieman. Maar door het misbruik van het begrip op grote schaal door politiemensen, teneinde de dood van onschuldige burgers tijdens shoot-outs in met name favela's te legitimeren, is het de benaming van "moorden begaan door de politie" geworden.

Aanleiding voor het onderzoek was het rapport van Amnesty International, "You killed my son. Homicides by military police in the city of Rio de Janeiro" (link), dat twee maanden eerder was verschenen. In dat rapport onthulde de mensenrechtenorganisatie haar bevindingen over moorden in de deelstaat Rio de Janeiro, het grote aantal zwarte jongeren dat daar het slachtoffer van is en bovenal het aandeel van de politie (gemiddeld 600 per jaar) in die moordcijfers. Van de 50.000 moorden die per jaar in Brazilië plaatsvinden betreft het 30.000 jongeren, waarvan nog eens 70% een donkere huidskleur heeft en bijna allemaal jongens betreft. Amnesty International kwam tot de conclusie dat in de afgelopen jaren meer dan achtduizend keer door de politie van Rio de Janeiro "auto de resistência" werd aangegeven als reden voor het doodschieten van een verdachte.

Rogério Lisboa (foto), PR-afgevaardigde voor Nova Iguaçu, een gemeente in de door politiegeweld geteisterde Baixada Fluminense en de indiener van het voorstel, zei bij de aanname: "Het is een instrument om daden van slechte politiemensen af te dekken. Naar mijn mening mag een politieman die op een legitieme wijze iemand doodt onderscheiden worden. Maar als hij iemand in koele bloeden doodt dan is het een misdadiger. In het algemeen is deze geweldscultuur erg slecht. Het belangrijkste voor mij is de bescherming van het leven. ("É um instrumento de proteção para inibirmos a ação de maus policiais. Na minha opinião, o PM que mata em legítima defesa precisa ser condecorado. Mas, quando ele mata friamente, é um marginal. No geral, essa cultura da violência é muito ruim. O principal, para mim, é a defesa da vida".) Het voorstel tot een enquêtecommissie werd met ruime meerderheid in het parlement aangenomen. Er was slechts één tegenstem, die van PSC-afgevaardigde Flávio Bolsonaro, zoon van de extreem-rechtse federaal afgevaardigde Jair Bolsonaro. Volgens het dagblad O Dia zou een video die een maand eerder in de openbaarheid kwam het laatste zetje hebben gegeven voor de instelling van de commissie. Op de video is te zien hoe agenten van de UPP in de wijk Providência een doodgeschoten 17-jarige jongere moedwillig een vuurwapen in de hand leggen. Dit om later te kunnen bewijzen dat het een legitieme doding uit zelfverdediging betrof, want het zou op basis van 'auto de resistência' hebben plaatsgevonden.

Het commissie-onderzoek is op dit moment nog steeds in volle gang. Het bestaat uit zeven parlementariërs, voor elke partij een. Het voorzitterschap is in handen van bovengenoemde Rogério Lisboa en kent als vice-voorzitter PSOL-afgevaardigde en erkend mensenrechtenactivist Marcelo Freixo.(In het recente verleden reeds voorzitter van spraakmakende en zeer gevoelige parlementaire onderzoekscommissies naar milities en naar ontwapening in de deelstaat Rio de Janeiro.)

Een van de opmerkelijkste uitspraken tot nu toe kwam o.a van de directeur van het Instituut voor Openbare Veiligheid (ISP) die in november 2015 voor de commissie beweerde dat onderzoek van haar instituut had aangetoond dat de installatie van de UPP niet daadwerkelijk tot minder 'autos de resistência' heeft geleid. Sterker nog, deze zou tussen 2011 en 2014 juist aanzienlijk zijn toegenomen. (1) De commissie komt op basis van o.a. deze verklaring tot de bevinding dat de 'autos de resistência' in 2013, 2014 en vermoedelijk ook 2015 zijn gestegen tot gemiddeld twee per dag. Het blijken vooral de regio's Zona Norte in de stad Rio de Janeiro en de buurtgemeenten in de Baixada Fluminense te zijn waar de hoogste geweldcijfers vandaan komen.

Een andere onthullende uitspraak kwam van een openbaar aanklager van het OM in de deelstaat, die eveneens in november 2015 verklaarde dat het openbaar ministerie geen protocollen tot haar beschikking heeft om 'autos de resistência' te kunnen onderzoeken. Zo zou de militaire politie, in Brazilië verantwoordelijk voor het handhaven van de dagelijkse openbare orde, geen informatie hebben over de hoeveelheid munitie dat door de verschillende politiediensten op straat in gebruik wordt genomen. Ook zou een onderzoek naar een 'auto de resistência' worden bemoeilijkt door het gegeven dat een dergelijke actie versnipperd over verschillende afdelingen van het OM wordt uitgevoerd. Hierdoor wordt het bemachtigen van namen van politiemensen die verantwoordelijk zijn voor verschillende moorden zeer gehinderd worden. Het OM is essentieel in de aanpak van het misdrijf. Zo zou volgens de socioloog Michel Misse (Núcleo de Estudos da Cidadania, Conflito e Violência Urbana) het OM tussen 2001 en 2011 in 99% van de gevallen van 'auto de resistência' tot archivering van een zaak hebben besloten. De commissie pleit dan ook voor een databestand bij zowel het ISP als het openbaar ministerie met betrekking tot 'autos de resistência', teneinde een kwalitatieve analyse van de cijfers te kunnen maken en voor betere mogelijkheden om verdachte politiemensen in het vizier te kunnen krijgen.

En gisteren was daar de deelstaatminister voor openbare veiligheid José Mariano Beltrame (foto) die voor de commissie de regulering van de drugshandel bepleitte teneinde aan de enorme moord- en criminaliteitscijfers in Rio de Janeiro en zo ook aan 'autos de resistência' een halt te kunnen toeroepen. (2) Daarnaast haalde hij fel uit naar de Braziliaanse Staat die inefficiënt de strijd tegen het geweld voert door vele andere factoren die tot criminaliteit leiden te veronachtzamen, zoals beter onderwijs en betere sociale voorzieningen. Het uitsluitend voeren van een oorlog is nooit de oplossing in zijn visie. ("Se guerra fosse solução, no Rio de Janeiro não haveria violência por tudo o que se fez aqui, principalmente na década de 70".) De commissie toont zich echter ontevreden met het gebrek aan kennis bij Beltrame met betrekking tot de middelen die reeds ingezet kunnen worden tegen het moorden door politiemensen.

Commissievoorzitter Marcelo Freixo wees de daling van de moordcijfers in de loop der jaren, zoals ter verdediging aangevoerd door de minister, af met het argument dat "twee politiemoorden per dag" nog steeds onacceptabel is. ("Não dá para dizer que os números de hoje são aceitáveis porque um dia já foi pior. Duas pessoas são mortas por dia pela Polícia Militar. É preciso fazer um diagnóstico honesto para saber que políticas públicas adotar para resolver este problema".) Daarnaast wees Freixo Beltrame op de korte en kwalitatief slechte politieopleidingen in de deelstaat, die op dit moment slechts gericht zijn op geweld, op dodelijkheid ("Aumentar o tempo de formação é importante, mas é preciso estar atento à qualidade da formação. Os relatos feitos pelos próprios praças mostram que eles são treinados para a violência, para a letalidade") en het gebrek aan controle op het munitiegebruik van de politiediensten ("Ele diz que as armas utilizadas nas operações são entregues à perícia pelos comandantes de batalhões, mas na verdade estas armas nem sempre são entregues. Quando entregues, nem sempre são as utilizadas nas operações. Este é o relato dos próprios profissionais de perícia feito aqui à CPI")

Er waren ook positieve woorden aan het adres van Beltrame te horen, zoals de acceptatie van de opnames van verplichte videobeelden in politieauto's in het onderzoek naar politiemoorden.

Amnesty International - Actie voor Guarani Kaiowá

Guarani Kaiowá dreigt directe gedwongen huisuitzetting

Het inheemse volk van de Apika'y, een van de meest kwetsbare van de Guarani Kaiowá-gemeenschappen in de deelstaat Mato Grosso do Sul, dreigt opnieuw gedwongen te worden te verhuizen. De rechter die de uitzetting heeft bevolen liet de gemeenschap pas vijf dagen van tevoren over zijn besluit inlichten, terwijl de autoriteiten niet op een adequate wijze de gemeenschap heeft geraadpleegd of hen van alternatieven voor herhuisvesting heeft voorzien.

Volgens de lokale partner van Amnesty International in Brazilië het CIMI (Conselho Indigenista Missionário) valt de beslissing van de rechter in het voordeel uit van een zeker Cássio Guilherme Bonilha Tecchio, de eigenaar van de Serrana-boerderij, waar het voorouderlijke gebied van de Apika'y-gemeenschap is gevestigd.  De rechter lichtte de leider van de gemeenschap pas vijf dagen voor de uitzetting over zijn besluit in. Dit tijdsbestek is geheel en al ontoereikend en gecombineerd met het gebrek aan adequate raadpleging of een gebrek aan alternatieve huisvesting betekent dat dat de Braziliaanse autoriteiten de gemeenschap overlevert aan gedwongen huisuitzetting, onwettelijk onder internationaal recht.

Vijftien jaar geleden werd de Apika'y-gemeenschap van hun traditionele leefgebied verdreven voor de uitbreiding van landbouw en veeteelt in de regio en werden zo noodgedwongen een kampement op te slaan op een klein stukje grond langs de snelweg BR-463, direct tegenover hun voorouderlijk land. Op dit moment bestaat de gemeenschap uit ongeveer negen gezinnen die tussen de steden Dourados en Ponta Porã, dichtbij de grens met buurland Paraguay, in extreem kwetsbare en arme omstandigheden leven zonder enkele basisvoorziening. Negen leden van de gemeenschap zijn gedurende die tijd om het leven gekomen, hetzij door verkeersongelukken (ten gevolge van de nabijheid van de snelweg) of door de inzet van pesticide in het omliggende landbouwgebied.

De Apika'y-gemeenschap is in afwachting van een besluit aangaande hun aanspraak op een officiële erkenning en afbakening van hun grondgebied. Het Inter-Amerikaanse Hof voor de rechten van de Mens beschouwt het verplaatsen van inheemse volkeren van hun land zonder vrije, tijdige en gefundeerde consultatie een schendingen van hun rechten van de mens.

Meeschrijven aan deze bliksemactie kan via de link naar de website van Amnesty International

Meirelles' eerste stappen naar economisch herstel?

Vandaag was een bijzondere dag voor de regering van interim-president Michel Temer. Ten eerste vanwege het opstappen van de eerste minister van zijn kabinet en dan nog wel die van een van de invloedrijkste departementen voor de Braziliaanse economie, het ministerie van Planning. Het dagblad Folha de São Paulo kwam met gesprekken van minister Romero Jucá (PMDB-RR) met de baas van Braspetro (een dochteronderneming van energiebedrijf Petrobras), waarin hij in het voorjaar de wenselijkheid van een afzetting van presidente Dilma Rousseff uitsprak teneinde aan een verder onderzoek naar corruptie te kunnen ontkomen. Een zeer onthullende gebeurtenis, waarbij maar weer eens duidelijk wordt dat achter de hele lopende impeachment-procedure privé-belangen bovenal de ware reden achter de machtsgreep zijn.

(Foto: Folha de São Paulo)

Het nieuws rond Jucá, die nu weer gewoon senator voor zijn deelstaat Roraima wordt, wierp een schaduw over die andere belangrijke gebeurtenis vandaag: de onthulling van de richting van de Braziliaanse economie en de stappen die met name minister van Financiën Henrique Meirelles voor het herstel van de ingestorte economie voor ogen heeft. Er wordt veel van juist deze minister in de regering-Temer verwacht. Van de voormalig president van de Braziliaanse centrale bank en briljant econoom wordt nu reeds gesproken over de (historische) rol die hij moet gaan vervullen die zijn voorganger Fernando Henrique Cardoso in 1993 en 1994 innam tijdens de regering van president Itamar Franco. FHC, zoals Cardoso in Brazilië wordt genoemd, redde de economie met zijn Plano Real na jaren van stagnatie, gierende inflatie en een bijkans afgesloten Braziliaanse markt.

De eerste stappen naar economisch herstel van Brazilië bestaan uit een pakket van het terugdringen van overheidsbestedingen door een grondwetswijziging waarin overheidsuitgaven van een ultieme bovengrens worden voorzien. Die bovengrens bepaalt dat publieke uitgaven slechts mogen stijgen conform de ontwikkeling van de inflatie, want des te minder geldontwaarding des te meer er bestedingen door de regering mogelijk zijn. Kortom, er zal bezuinigd moeten worden. Meirelles benadrukt dat dat ook op onderwijs en gezondheidszorg zal moeten gebeuren, twee beleidstakken die de regeringen van Lula en Dilma juist wilden stimuleren door een verplicht wettelijk minimum aan overheidsinvesteringen in deze twee sectoren te koppelen. Deze wet bepaalt dat de verschillende overheden (federaal, deelstaat en gemeente) verplicht zijn om de uitgaven gelijk te houden aan die van het jaar daarvoor, plus een variabel percentage van het bruto nationaal product. Hierdoor moeten bijvoorbeeld deelstaten 12% aan gezondheidszorg spenderen en 25% aan onderwijs. Gemeenten respectievelijk 15 en eveneens 25%. Vele te duur, aldus Temer en zijn minister van Financiën. Ook in dit geval legt de regering het Congres een wetswijziging voor. Asociaal, volgens hun tegenstanders in de politieke arena en op straat. De studentenprotesten eerder deze week in Rio de Janeiro lijken een opmaat te gaan worden voor verder politiek protest.

De federale regering stopt met het Fundo Soberano, een spaarpotje van Lula en Dilma om aan te breken in tijden van crisis, om Braziliaanse bedrijven te helpen met de financiering van investeringen in het buitenland en om de val van de Amerikaanse dollar tegemoet te treden. Uit deze pot met geld, die bij aanvang ruim R$14 miljard bevatte is reeds veel geld verdwenen teneinde de rente op de staatsschuld te kunnen aflossen. Op dit moment zit er nog maar R$2,4 miljard in kas, die Meirelles per direct wil gaan inzetten om de staatsschuld af te kunnen lossen.

Temer zal prioriteit geven aan een wetsvoorstel dat voorziet in het opheffen van het exclusieve alleenrecht van staatsenergiebedrijf Petrobras om aardoliereserves aan te mogen boren en dat eenderde van het aandeel in de exploitatie van de pré-salvelden door groepen (buitenlandse) bedrijven in handen van het bedrijf is. Exploitatie van natuurlijke rijkdommen in het pré-salveld vergt enorme investeringen vanwege de hoge kosten die het winnen van aardolie onder de harde zoutlagen van de oceaan behelzen. Petrobras verkeert nu in een crisis na de onthullingen van grootse corruptie tijdens de operatie-Carwash (Lava Jato), waardoor de aandelen in Petrobras op de beurzen zijn gekelderd en het bedrijf grote schulden aan het opbouwen is. (Met een dalende olieprijs op de wereldmarkt is het sowieso de vraag of de enorme investeringen in de exploratie van pré-sal wel op zullen gaan wegen tegen de opbrengsten uit de beloofde submarine rijkdom.)

Extra geld hoopt Meirelles ook binnen te halen door de ontwikkelingsbank BNDES te verplichten R$100 miljard aan schuld aan de Braziliaanse Staat voortijdig af te lossen en door een reeds door de senaat goedgekeurde hervorming van de pensioenfondsen en de fondsen voor de staatsbedrijven.

De regering-Temer streeft naar verlichting van de fiscale druk voor bedrijven en burgers, in een land dat al sinds jaar en dag gebukt gaat onder een enorm oerwoud aan belastingen. Men zal vooralsnog de bestaande belastingen niet verhogen. Meirelles sluit in geval van nood de invoering van een extra belastingmaatregel niet bij voorbaat uit, al zal die wat hem betreft tijdelijk van aard zijn.

Open brief James Green aan Amerikaanse ambassadeur bij OAS

May 19, 2016

An Open Letter to Ambassador Michael Fitzpatrick

U.S. Representative at the Organization of American States

Dear Ambassador Fitzpatrick:

I was extremely disappointed to read today that you have unequivocally argued that impeachment process currently taking place in Brazil is democratic and legitimate. While acknowledging the dangers of comparing historical events from different time periods, the U.S. government is running the risk of repeating a tragic mistake it make in April 1964 when President Lyndon B. Johnson recognized the military dictatorship that had taken power, which ended up ruling the country for twenty-one years.

You have declared that: “There is a clear respect for democratic institutions and a clear separation of powers. In Brazil it is clearly the law that prevails, coming up with peaceable solutions to disputes.” You have also stated: “We don’t believe that this is an example of a ‘soft coup’ or, for that matter, a coup of any sort. What happened in Brazil complied perfectly with legal constitutional procedure and totally respected democratic norms.”

These are precisely the arguments that U.S. Ambassador Lincoln Gordon used fifty-two years ago when he insisted that the Johnson administration immediately endorse the seizure of power by the military, which was legitimized by the formal application of the Constitution and a majority vote in Congress.

I am sure that you are familiar with the recent history of Brazil; nevertheless, it is certainly worth reviewing, given the current situation. I apologize if my remarks are extensive. I am an historian, and I honestly believe that understanding the past is important for comprehending the present. And, as Brazilian composer Tom Jobim once quipped, “Brazil is not for beginners.”

In 1960, Jânio Quadros, a Center-Right candidate, was elected president. João Goulart, a Center-Left politician, became vice president on a split ticket. Seven months later, Quadros suddenly resigned from office. Sectors of the military unsuccessfully tried to block Goulart from assuming the presidency.

The Right, unhappy with the fact that Goulart had taken office, organized a broad coalition to overthrow him. It included the Catholic Church, entrepreneurs, the major media, and large sectors of the middle classes. These events took place within the context of an economic crisis, inflation, and grassroots movements of workers, peasants, and sailors clamoring for greater economic and social inclusion.

As has been widely documented and revealed in declassified U.S. State Department documents, U.S. Ambassador Lincoln Gordon and his military attaché Vernon Walters actively supported the conspiracy to overthrow Goulart. They used Cold War arguments that Goulart was being manipulated by the Brazilian Communist Party, that he was corrupt, and that he wanted to assume unlimited power. They assured Brazilian generals that if they forced Goulart out of office, the U.S. government would back the regime that replaced it. The Johnson administration even organized Operation Brother Sam, which sent aircraft carriers, arms, and supplies to back rebel troops should a civil war breakout.

On March 31, troops marched on Rio de Janeiro to overthrow Goulart. The next day, the president flew from Rio de Janeiro to Brasília to mobilize political support against this illegal seizure of power. Realizing that he would be unsuccessful, he took his family to his ranch in southern Brazil. He wanted to avoid bloodshed, so he did not call on his supporters to resist the coup d’état. As soon as his airplane took off, the President of the Senate declared that he had abandoned his office. The President of the Senate and the President of the Supreme Court, arguing that they were following constitutional procedures, swore in Ranieri Mazzilli, President of the Chamber of Deputies, as Acting President. According to the Constitution, Congress had thirty days to choose a new president. Today everyone, except defenders of the military dictatorship, call these events a golpe de estado, the coup d’état of 1964.

In numerous cables to the White House, Ambassador Gordon argued that what happened in Brazil complied perfectly with legal constitutional procedure and totally respected democratic norms. He lobbied hard for President Johnson to recognize the new government, which he did on April 2, legitimizing the golpe and placing the U.S. government’s seal of approval on this illegal change of power that was implemented with “legal constitutional procedures.”

On April 11, the 295 members of Congress elected General Castelo Branco as President of Brazil. This completed the “democratic” transition from a legally elected government to an illegitimate military dictatorship.

Immediately after recognizing the government of Mazzilli, on April 3, President Johnson called leaders of Congress to the White House to convince them that the U.S. government was supporting democracy in Brazil. Democratic Senator Wayne Morse of Oregon left the meeting and declared to the press: “The developments in Brazil did not result from action by a military junta or from a coup by a military junta. Instead, the overthrow of the presidency of Brazil resulted from developments in which the Congress of Brazil, acting under the Constitution of Brazil, was the guiding force, and was reinforced by a military group which backed up the preservation of the Brazilian constitutional system.”

In comments to his fellow Senators later that year, Morse reiterated his conclusions: “Tonight no Senator can cite Brazil as an example of a military dictatorship, because it is not. Self-government on the part of the Brazilian people continues to proceed. If anyone thinks not, let them look at what is happening in Brazil with respect to an exchange of points of view in Parliament, in the press, and in many sources and forces of public opinion.”

A year later, in October 1965, when the military government abolished direct presidential elections, Morse came to a different conclusion. Realizing that the regime’s democratic trappings were for appearances’ sake only, he stated: “News of the seizure of dictatorial power by the Brazilian military junta marks a disastrous reversal for liberty in Latin America. What is even worse is the continuation of American financial backing of such a regime. . . . The semantics from Washington and from the Brazilian cabal, seeking to allay fears for democratic institutions in that great nation, will not fool any but those who want to be fooled.”

Many who fought against the military regime and many others who remember or have studied about its authoritarian rule have argued that the current political maneuvers to oust the democratically elected government of President Dilma Rousseff is another coup d’état. You have forcefully argued that “there is a clear respect for democratic institutions and a clear separation of powers” in Brazil today. But is that the case? Are you, like Senator Wayne Morse in 1964, perhaps being fooled by appearances of constitutional procedures and separation of powers in the impeachment process when there are no tanks in the streets and no generals heading the government?

How can there have been a democratic procedure in the Chamber of Deputies, when Eduardo Cunha, the president of that body, who entirely controlled that house, was removed from his office a week after the vote to recommend to the Senate impeachment proceedings? An appeal had been made to remove him from that position last December for abuse of power, but a member of the Supreme Court sat on the request until it was clear that Cunha had ensured that the opposition had the necessary two-third vote to favor the impeachment of President Rousseff. How many Congresspersons did Cunha and his allies buy or win over with promises to be in the new government? How can a process overseen by a person who had been indicted for money laundering and taking bribes be legitimate?

How is there a separation of powers when members of the Supreme Court make public statements about cases that are under consideration, reveal their political opinions in the media, pre-judge cases that have not yet been tried, and with this influence the public debate and political actors? Moreover, the Supreme Court has been excessively arbitrary in deciding which cases to review, taking six months to issue an injunction against Eduardo Cunha and then making a speeding decision against the appointment of Lula to a post in Rousseff’s government. These cases are examples, among many, of a perverse ways in which the judiciary has become enmeshed in politics, rather than remaining separate from it.

How can you say that there have been democratic procedures when agents of the police and justice systems selectively leaked information from the Lava Jato (Car Wash) corruption investigations to create a climate hostile to the government and its allies? Why was it an alleged charge of a misuse of a function for President Rousseff to appoint ex-President Lula as her Chief of Staff because she was supposedly shielding him from corruption investigations, when Interim President Michel Temer has appointed seven people under investigation for corruption to ministerial positions? Isn’t he abusing his power in an effort to protect his allies?

Why is President Rousseff being charged with violating the Law of Fiscal Responsibility for pedaladas, when Interim President Michel Temer did the exactly the same thing when he was acting President during times that Rousseff was out of the country? And what about her predecessors, Presidents Lula and Cardoso, who engaged in similar budgetary actions, to say nothing of at least sixteen Brazilian governors, including Aécio Neves, President Rousseff’s rival in the 2014 election.

While you did not mention it in your declarations, you also failed to point out another shortcoming in the current political situation in Brazil, namely, a situation in which there is freedom of the press (and the mass media in general) only for those who own it. Today conservative forces, which control the major newspapers, magazines, and television stations, systematically present partial reporting on events in order to influence public opinion. It is as if Fox News were to control all of the major media outlets in the United States. Fortunately, social media has served as an alternative source of information, but it doesn’t have the weight of the mainstream media.

The first week of the new government has revealed a radical new, but actually old, agenda for Brazil that intends to rollback all of the progressive social changes that have taken place over the last thirty years since the end of military rule. Those who were outraged by the fact that Michel Temer did not appoint a single woman or a person of African-descent to ministerial positions were not clamoring for tokenism. That act was not a public relations blunder. It symbolized the intent of a government. Temer blamed his allies for not provided names of women and Afro-Brazilians, in an effort to free himself of responsibility for the appointments. Yet his comments speak loudly about the nature of his allies that brought him to power and the nature of the new “democratic” government. In the first week of his governance, he has already announced that he is going to reduce social rights in the countryside and introduce cutbacks in the social security system, education, and housing, all of which will largely affect the poorest sectors of Brazilian society.

In 1964, the U.S. government was on the wrong side of history. It never apologized to the Brazilian people for supporting a military dictatorship. Now, five decades later, I fear that it is once again endorsing an illegitimate process. Those who don’t learn from history are forced to repeat it.

Respectfully,

James N. Green

Carlos Manuel de Céspedes Chair in Latin American History, Brown University

Director of the Brown-Brazil Initiative

Nieuwsbericht Amnesty International

Nieuwsbericht: politieke crisis brengt de agenda van de rechten van de mens in gevaar

Gezien de gebeurtenissen die in Brazilië gaande zijn, waarbij een afzettingsproces werd opgestart die leidde tot de tijdelijke afzetting van presidente Dilma Rousseff door de Senaat en de installatie van vice-president Michel Temer als staatshoofd, dringt Amnesty International er bij de Braziliaanse autoriteiten op aan haar verplichtingen jegens de mensenrechten zoals neergelegd in de Grondwet van 1988 te herbevestigen en openlijk haar internationale verplichtingen op basis van de mensenrechtenverdragen waar Brazilië deel aan neemt na te komen.

Amnesty International heeft reeds haar bezorgdheid uitgesproken over het risico van ernstige achteruitgang in de huidige mensenrechtenagenda met name de wetgevende agenda en in het bijzonder die welke direct groepen aangaan die historisch worden gemarginaliseerd, waaronder vrouwen, personen van Afrikaanse afkomst, inheemse volkeren en traditionele gemeenschappen. Amnesty International wijst op de risico's voor de rechten van de mens zoals die zijn neergelegd in de herroeping van het Ontwapeningsstatuut, het Gezinsstatuut, het voorstel voor een nieuwe Richtlijn voor de Mijnbouw, Grondwetswijziging 215 (betreffende de demarcatie van inheems grondbezit) en de versoepeling van milieuvergunningen. Zij wijst op de risico's van de anti-terrorismewetgeving zoals goedgekeurd in maart 2016, waarin zeer vaag taalgebruik kan leiden tot criminalisering van sociale bewegingen en vreedzame protesten.

Het gebrek aan diversiteit in de samenstelling van het kabinet, waarin geen enkele vrouw of iemand van Afrikaanse afkomst is opgenomen en de opheffing van het ministerie voor vrouwen, raciale gelijkheid en mensenrechten, zoals aangekondigd door de vice-president, zijn een ernstige indicatie van de risico's van de kwetsbaarheid van de institutionele waarborg voor de garantie van de rechten van de mens.

Gezien deze risico's ziet Amnesty International zich gesterkt haar toewijding en belofte om de promotie en de garantie van de rechten van de mens zoals neergelegd in internationale verdragen en de Braziliaanse Grondwet voort te zetten.

Drama Parque Bristol/São Paulo, 10 jaar later

Het hoofd van het federaal openbaar ministerie in de hoofdstad Brasília heeft de federale politie deze week opdracht gegeven een nieuw onderzoek te starten naar een moordpartij in het zuiden van de stad São Paulo. Dit misdrijf vond plaats tijdens een orgie van geweld en angst dat tussen 12 en 20 mei 2006 door deze wereldstad trok. Op 14 mei werden vijf jongeren door een groep gemaskerde mannen aangevallen in de wijk Parque Bristol. Zij stonden volgens Amnesty International dicht bij hun huis met elkaar te praten toen de gewapende mannen opdoken. Geen van de jongens was bij justitie bekend. Vier van hen stierven ter plekke, de vijfde werd een halfjaar later doodgeschoten, enkele dagen voordat hij een verklaring zou gaan afleggen. Het federale OM is zeer ontevreden over het afhandeling van de zaak door het openbaar ministerie van de deelstaat São Paulo, die de zaak toendertijd wegens gebrek aan bewijs heeft geseponeerd en daarbij geen aanwijzingen zou hebben gevonden over eventuele betrokkenheid van politiemensen.

(Foto: Vagner Rosario)

Volgens de federale procureur-generaal Rodrigo Janot (foto) zou het onderzoek van de civiele politie en de interne dienst van de militaire politie na de gebeurtenissen grote manco's hebben bevat. Er zouden geen politiemensen zijn gehoord en evenmin zou er onderzoek zijn gedaan naar vuurwapens, munitie en het gebruik van auto's. De justitieautoriteiten van São Paulo bevestigen dat de zaak van de vijf jongens door beide politiediensten is onderzochte en dat dat uiteindelijk heeft geleid tot 51 processen-verbaal. Ten lange leste werd de zaak echter toch geseponeerd wegens het gebrek aan sluitend bewijs. Na die seponering van de zaak volgde in 2009 een eerste verzoek van de gerenommeerde mensenrechtenorganisatie Conectas Direitos Humanos tot een zogenoemde federalisering van het moordonderzoek. Aan dat verzoek blijkt deze week door het federale openbaar ministerie gehoor te zijn gegeven, in de wetenschap dat dezelfde zaak twee jaar geleden door Conectas aanhangig is gemaakt bij het Inter-Amerikaanse Commissie voor de Rechten van de Mens van de OAS (Organisatie van Amerikaanse Staten).

Federalisering van een strafzaak komt in Brazilië zeer zeldzaam voor. Het oplossen van moordzaken is in principe grondwettelijk voorbehouden aan justitie in een deelstaat, waarbij het OM en de politiediensten in 1988 verregaande autonomie van 'Brasília' hebben gekregen. Pas als blijkt dat er grove fouten in het onderzoek zijn gemaakt kunnen de federale autoriteiten ingrijpen.Tot op heden is dat nog maar vijfmaal gebeurd. In de zaak van de moord in februari 2005 op de landactiviste Dorothy Stang in de deelstaat Pará en naar een viertal zaken die verband hielden met de activiteiten van doodseskaders in de deelstaat Goiás. Juridisch komt het erop neer dat de competentie van de deelstaatjustitie in twijfel wordt getrokken en dat de federale autoriteiten in de deelstaten op bevel van het federale hooggerechtshof (Supremo Tribunal da Justiça/STJ) haar taak overnemen. Het is dan aan de federale politie om de zaak samen met de procureur-generaal op te lossen.

Conectas gaat ervan uit dat de moordpartij op de vijf jongens het werk is geweest van een doodseskader bestaande uit politiemensen. Aanwijzing daarvoor is o.a. het feit dat de crime scene direct veranderd is op een wijze waarop dergelijke doodseskaders te werk gaan. De aanleiding voor de moorden was de vergelding van de aanvallen door de criminele organisatie Primeiro Comando da Capital/PCC op politiemensen een aantal dagen eerder. Deze gewelddadige aanvallen zouden uiteindelijk leiden tot de een dramatische golf van geweld en angst in de straten van de stad, waarbij in totaal rond de 565 doden zouden vallen en zo'n 110 gewonden. Naast politiemensen, cipiers en ander veiligheidspersoneel zouden vooral burgers het slachtoffer van het geweld worden. Daarnaast kwam het openbaar vervoer en daarmee het sociale leven in de stad plat te liggen door de voortdurende brandaanslagen op bussen van het stadsvervoersbedrijf. De PCC was het geweld begonnen nadat honderden van hun gedetineerde leden na georganiseerde gevangenisopstanden door justitie waren overgeplaatst naar zwaarbewaakte gevangenissen verspreid over Brazilië. De aanslagen in de stad zouden via mobiele telefoons vanuit detentiecentra zijn gecoördineerd. (Geruchten gaan dan ook dat het einde van de terreur op 20 mei plaatsvond nadat de overheid van São Paulo in de gevangenis een deal zou hebben gesloten met de PCC-leider Marcos Willians 'Marcola' Camacho. De autoriteiten ontkennen dat tot op de dag van vandaag.) Ter vergelding liet de politie van haar kant haar tanden zien en werden bij justitie bekende leden van de PCC om het leven gebracht, maar eveneens volslagen onschuldige burgers in handen van doodseskaders, zoals de vijf jongeren waar het nu om draait.

 

Tot op de dag van vandaag is onbekend hoeveel doden er in die acht dagen in São Paulo door de aanslagen van beide kanten zijn gevallen. De schattingen lopen tussen de 261 en 600 doden in totaal, waarbij het merendeel van de onderzoeken door de autoriteiten en mensenrechtenorganisaties zo rond de 550 hangt. Een apart federaal onderzoek zou uiteindelijk tot het definitieve aantal slachtoffers moeten komen. In 2012 kwam een speciale commissie van de Raad voor de Bescherming van de Rechten van de Mens (CDDPH) van het federale ministerie van Justitie met een eindrapport waaruit blijkt dat er in totaal 564 doden zouden zijn gevallen (505 burgers en 59 agenten) en 110 gewonden. Datzelfde onderzoek wees uit dat 50% van de doden door drie schoten zouden zijn gedood en 10% zelfs met acht. In 60% van de gevallen betrof het schoten door het hoofd, 27% door de nek en 57% in de rug. Wat tot de conclusie leidt dat het overgrote merendeel van de moorden executies van vooral politiezijde zijn geweest.

Naar die doden door politiegeweld is nooit een onderzoek verricht tot grote frustratie van de nabestaanden die zich sinds 2006 verenigd hebben in de beweging Mães de Maio (Moeder van Mei). Want in tegenstelling tot veel van de families van de omgekomen politiemensen hebben zij nog geen gerechtigheid, laat staan een schadeloosstelling van de Staat gekregen. Het zijn deze moeders die veelal tegen beter weten in veel heil verwachten van de federalisering van de moord op de vijf jongens. Maar vooral van een internationale veroordeling van de Braziliaanse Staat door de Inter-Amerikaanse Commissie voor de Rechten van de Mens en daarmee de verplichting aan Brazilië om haar burgers te beschermen tegen onrechtmatig geweld door de politiediensten.

Sinds vorige maand buigen zo'n vijftien onderzoekers in samenwerking met het staatssecretariaat voor de rechten van de mens zich over een honderdtal zaken die in mei 2006 in de stad Santos hebben plaatsgevonden. Dat team bestaat uit medici, forensisch-archeologen, sociale wetenschappers en historici houdt zich met Brits subsidiegeld bezig met het onderzoek van de stoffelijke overschotten en het maken van een databestand. Het opnieuw opgraven van lijken wordt daarbij niet uitgesloten.

Bronnen: G1,O Diario en Amnesty International

Braziliaanse ngo's roepen Congres op om het Wapenhandelsverdrag te ratificeren

Wist u dat Brazilië de vierde exporteur van kleine vuurwapens in de wereld is en dat men steeds meer gevechtsvliegtuigen, explosieven en zeer dodelijke raketten exporteert? 

De huidige Braziliaanse wetgeving leidt ertoe dat informatie over deze export geheim blijft, waardoor niemand weet aan welke landen Braziliaanse wapens worden verkocht noch dat men er weet van heeft of het in handen van criminele organisaties komt. Als ze worden verkocht aan landen die in een gewapend conflict verwikkeld zijn dan is de kans erg groot dat zij kunnen leiden tot ernstige mensenrechtenschendingen!

Braziliaans wapentuig werd reeds aangetroffen in Ivoorkust, terwijl er een wapenembargo voor dat gebied gold. Braziliaanse raketten werden in Jemen ingezet, waar een intens conflict tussen maart 2015 en heden reeds tot drieduizend burgerdoden heeft geleid.

Amnesty International roept samen met een viertal andere Braziliaanse organisaties (Instituto Sou da Paz, Instituto Igarapé, Dhesarme en Conetas) verbonden in de Coalizão pela Exportação Responsável de Armas de wereld op hiertegen in actie te komen. Zij roepen het Braziliaanse Congres op te voorkomen dat Braziliaanse wapens worden verkocht aan landen waar ernstige schendingen van de rechten van de mens plaatsvinden.

Het internationale Wapenhandelsverdrag vereist een betere controle en transparantie met betrekking tot de export van wapens, juist om de reden om te voorkomen dat de wapens geproduceerd in het ene land in een ander land worden gebruikt voor mensenrechtenschendingen. Brazilië heeft dit verdrag al ondertekend maar het Congres moet het nog ratificeren teneinde het van kracht te laten zijn.

Sinds 2013 is het verdrag reeds vanuit verschillende oogpunten door de nationale autoriteiten bekeken: de regering heeft al aangegeven er een voorstander van te zijn, maar de behandeling nu in het federale parlement verloopt uiterst langzaam. Hierdoor worden Braziliaanse wapens nog steeds onder dodelijke geheimhouding verkocht.

Bron: Amnesty Brazilië.

Iconisch beeld van de huidige machtstrijd in Brazilië

Vrij vertaald: Tegenover elk diploma dat in de kansarmere buitenwijken wordt gehaald staat een burger die uit protest op een pan slaat!