Eliete Paraguassu is een van de leiders van de lokale Vissersvakbond op het Braziliaanse eiland Maré. Ze wijdt haar leven aan de bescherming van de traditionele quilombola-visserscultuur in de Allerheiligenbaai in de deelstaat Bahia. Deze zwarte cultuur wordt bedreigd door de roekeloze activiteiten van de petrochemische industrie. ‘Men heeft geen idee hoe pijnlijk het leven van een vissersvrouw in de mangrove is. Niemand weet hoeveel leed de vernietiging van de zandbanken onze gemeenschappen veroorzaakt.’
‘Wij voelen ons sinds twaalf jaar bedreigd,’ zegt Eliete Paraguassu over de regelmatige ongelukken op de verschillende petrochemische industriegebieden aan de randen van de baai. ‘Elke morgen staan wij op en vragen ons af welke verrassing ons die dag zal wachten. Waar zal er een explosie plaatsvinden, welke verordening zal worden uitgevaardigd?’
Het belangrijkste doel van de Vissersvakbond is de bescherming van de traditionele visgronden van de quilombola-gemeenschappen tegen het ongebreidelde en destructieve economische beleid van ‘desenvolvimento’ (ontwikkeling) van de Braziliaanse overheid en het bedrijfsleven. ‘De petrochemische bedrijven zullen proberen ons voor de voeten te lopen met hun installaties. Ze zullen onze quilombo’s reduceren en onze inheemse gemeenschap vernietigen. Onze mangrove zit vol bloed, bij wijze van spreken, en wij zullen niet stilletjes met onze armen over elkaar blijven zitten. Wij worden gedood in de naam van de winst, in naam van het geld, in de naam van een bepaald ontwikkelingsmodel.’
De aanwezigheid van de grote petrochemische industrieën bedreigt niet alleen het milieu en de gezondheid. ‘Wij vissersvrouwen voelen ons constant onveilig in de mangrove. Er worden vrouwen verkracht door medewerkers van deze bedrijven. In onze cultuur was het traditioneel normaal voor een vrouw om in haar eentje in de mangrove te gaan vissen. De autoriteiten hebben er geen weet van hoe machteloos wij ons voelen als er geen enkele hulp is voor vrouwen die in de mangrove worden aangevallen.’
De vissersvakbonden proberen de desastreuze gevolgen van de petrochemische activiteiten aan te tonen voor de traditionele manier van leven in de quilombola-gemeenschappen. Eliete is het niet te doen om een financiële genoegdoening. ‘Zelfs als ze met duizenden boten vol geld aankomen zal dat onze pijn en die van onze verwanten niet kunnen genezen. Dit is alles wat wij hebben op Maré: de mangrove, ouders, kinderen en vrienden. Ik heb geen geld nodig om gelukkig te kunnen zijn.’
Door Nop Duys
Geweldige persoonlijkheid die strijd tegen onrechtvaardigheid.
BeantwoordenVerwijderenIk voel de pijn, boosheid en machteloosheid van Eliete.
De grote bedrijven die leed veroorzaken voor mens en milieu.
Wanneer is het nu eens afgelopen met de macht van de grote bedrijven die met alles wegkomen!!
Wij zouden haar op een of andere manier moeten steunen!
Wat kunnen we doen voor hen en andere kwetsbare mensen!?