Van bommen en granaten

Volgend najaar zijn er in Brazilië verkiezingen voor het presidentschap, de federale senaat, het federale Huis van Afgevaardigden, deelstaatgouverneurs en - parlementen. Alle mogelijke middelen om de kiezer te verleiden om vooral niet op de tegenkandidaat te stemmen worden een voor een uit de kast gehaald. Terwijl de PT de Mensalão-zaak als een molensteen om de hals hangt, waarbij de oppositie (lees vooral de gevestigde media als het weekblad Veja en daarbij in het kielzog de PSDB) geen gelegenheid onbenut laat om de socialisten vol onder vuur te nemen en het electoraat ervan probeert te overtuigen hoe inherent verrot de linkse gelederen dan wel niet zouden zijn hebben de zittende PT-regering en haar communicatiekanalen de PSDB in het vizier. En dan met name in de deelstaat São Paulo, waar Lula en de zijnen proberen om met haar kandidaat Alexandre Padilha de tucanos (zoals de aanhangers van de PSDB genoemd worden) na decennialange macht van de troon te stoten. De zwakke plek van de zittende gouverneur Geraldo Alckmin is de recente onthulling van de reeds zogenoemde Tremsalão, waar onder jarenlang PSDB-bestuur bij het aanbestedingstraject voor de aanleg van metrolijnen in de hoofdstad veel geld in de de zakken van lokale PSDB-leiders zou zijn verdwenen. Daar komen grote westerse bedrijven als Siemens en Alstom nu mee naar buiten en het spreekt vanzelf dat de PT daar gretig gebruik van zal gaan maken om de tucanos ook als een corrupte bende politici weg te zetten.

Deze week zette de rechtse oppositie een ander vertrouwd middel in de strijd, geheel in overeenstemming met de filosofie van 'fact-free politics'. Een oud-minister uit de regering-Lula deed een boekje open over 'zaken die het daglicht niet kunnen verdragen". In het zojuist verschenen boek "Assassinato de Reputações, Um Crime de Estado" van Romeu Tuma Júnior wordt de PT weggezet als een door en door corrupte, hypocriete en bijkans misdadige groepering. Dat wat de onderbuik in Nederland de "slinkse kliek" pleegt te noemen. Het is dan ook geen wonder dat het rabiaat anti-socialistische weekblad Veja de "onthullingen" onder dkop "O Livro Bomba" (vrijvertaald, Het Boek dat inslaat als een Bom) breed uitmeet en zo, als achteraf blijkt dat de aantijgingen nergens op gebaseerd zijn, er in het onbewuste van het electoraat wel iets van blijft hangen. Reputatieschade is immers het recept voor de doodsteek voor een politicus.
De onthullingen: de zittende PT-regering zou dossiers produceren over haar politieke tegenstanders en daaruit putten indien dat electoraal van dienst kan zijn; de betrokkenheid van de PT bij de gewelddadige dood van Celso Daniel, de oud-burgemeester van Santo André (SP), in 2002 en last but not least oud-president en voormalig vakbondsleider Lula zou tijdens de militaire dictatuur (1964-1985) een informant van de DOPS, de toenmalige Braziliaanse geheime dienst zijn geweest.
Vrijwel iedere weldenkende Braziliaan weet dat deze aantijgingen nergens of op minstens op weinig gebaseerd zijn en alleen maar dienen om de zittende regering genadeloos door het slijk te halen om daar zo electoraal vruchten van te plukken. Een overtuiging die ook nog wordt gesterkt door het feit dat Romeu Tuma Júnior ooit wegens nepotisme en vermeende contacten met een Chinese maffiabaas in São Paulo als politicus het veld heeft moeten ruimen. Veel Braziliaanse commentatoren zetten zijn pennevruchten dan ook als een eenvoudige daad van gefrustreerd natrappen.
De toon voor de aanstaande verkiezingen is weer gezet. De messen zijn weer geslepen en echo van deze bom zal electoraal nog wel een tijdje naklinken. De verkiezingsoorlog loopt op stoom. Het wordt weer een heet en daarom niet minder interessant jaar voor een ieder die de Braziliaanse politiek probeert te volgen.