Op 29 maart 2008 werd aan de voet van een flatgebouw in São Paulo het lichaam van de 5-jarige Isabella Oliveira Nardoni gevonden. Reddingspogingen blijken te vergeefs. Het meisje sterft in de armen van de hulpverleners. Isabella woonde bij haar moeder en mocht eens in de twee weken haar vader bezoeken.
De vader, Alexandre Nardoni verklaarde dat Isabella door een onbekende uit het raam werd gegooid, op het moment dat hij zijn andere kinderen uit de auto haalde en naar boven bracht. Specialisten van de forensische dienst vinden echter uit dat het meisje reeds verwondingen had opgelopen die niets met de val van doen hebben gehad. Hierdoor werden de vader en zijn vriendin aangemerkt als verantwoordelijken voor de dood. Zij werden vervolgens in hechtenis genomen. In mei van dat jaar werden zij door de openbare aanklager, op basis van de onderzoeksbevindingen en een zestigtal getuigenverklaringen in staat van beschuldiging gesteld. In oktober 2008 worden de vader en de stiefmoeder door de rechter wegens moord gesommeerd voor een juryrechtbank te verschijnen. Zij zitten tot op de dag van vandaag in voorarrest.
Nu, we schrijven maart 2010, vinden de rechtszaken voor een jury plaats en Brazilië leeft mee. Het is voorpaginanieuws. Zijn Alexandre Nardoni en Anna Carolina Trotta Peixoto Jatobá schuldig aan moord of is er daadwerkelijk een insluiper aan het werk geweest? In een land waar telenovelas bijkans uitgevonden zijn een zaak van nationaal belang.
woensdag 24 maart 2010
dinsdag 23 maart 2010
De vice-presidentenstrijd
De verkiezingen van oktober komen met rasse schreden naderbij. Een voor een stellen de politici zich kandidaat voor een van de vrij te komen posten. Dilma Rousseff heeft zich inmiddels officieel voor het politieke blok rond de Partido dos Trabalhadores kandidaat gesteld voor het presidentschap en hoopt van de immense populariteit van de vertrekkende president Luiz Inácio Lula da Silva te kunnen profiteren.
Alhoewel hij pas in april officieel als kandidaat voor de PSDB zou worden benoemd heeft nu ook José Serra, mede na uitlatingen van de nog immer invloedrijke ex-president Fernando Henrique Cardoso, zich (zij het inofficieel) kandidaat moeten stellen. De kiezer heeft behoefte aan duidelijkheid en iedereen weet al maanden dat het een tweestrijd Rousseff x Serra zal gaan worden. De twee andere kandidaten (Ciro Gomes van de PSB en Marina Silva van de groene PV) maken geen enkele kans. Zij zullen ervoor zorgen dat er een tweede stemronde in november plaats gaan zal vinden. Waarbij Rousseff hoogstwaarschijnlijk kan profiteren van deze 'progressieve' stemmen en haar over Serra kunnen wippen. (De meest recente peiling wees uit dat Rousseff Serra reeds op 5% stemmenverschil genaderd is.)
Maar ook in de coalities rond de twee belangrijkste kandidaten is het een en al electorale en politieke actie. In het kamp Serra is men er lang vanuit gegaan dat Aécio Neves, de populaire gouverneur van de deelstaat Minas Gerais, de vice-president zou worden. Dit zou hebben betekend dat de PSDB met twee kopstukken zelf de presidentiële kar zou gaan trekken. Maar Neves wil niet. Hij gaat voor een senaatszetel voor zijn deelstaat Minas Gerais, waardoor een eventuele ministerspost in een kabinet-Serra tot de mogelijkheden behoort.
De eeuwige bondgenoot van de PSDB is de rechtse Democraten (DEM), voorheen de PFL. Daar is door het terugtreden van Neves als kandidaat een interne discussie uitgebroken over wat er nu te doen staat. De partij beweegt zich in drie richtingen: er gaan stemmen op voor een eigen kandidaat voor het vice-presidentschap, terwijl anderen zich tevreden stellen met een geschikte kandidaat uit een van de andere partijen rond José Serra, zoals bv. de PPS. Er is echter inmiddels onrust ontstaan nu er steeds meer stemmen binnen de DEM lijken op te gaan voor een eigen presidentskandidaat, waarbij steevast de naam van Kátia Abreu valt. Zij is senator voor de deelstaat Tocantins en heeft zich in de senaat opgeworpen als de belangrijkste representant van de machtige agrarische lobby in het Congres, de Bancada Rural.
De PMDB is er nog steeds niet uit wie zij naast Dilma Rousseff voor het vice-presidentschap wil laten gaan. De huidige voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Michel Temer (São Paulo) wil graag, maar ligt bij de PT niet lekker. Een andere naam die in dit kader onder andere rondgaat is die van de huidige president van de centrale bank, Henrique Meirelles (Goiás). Hij lijkt de voorkeur van de PT te genieten wegens zijn kalmerende invloed op de financiële en zakenwereld.
De presidentskandidaten zijn bekend, maar voor Brazilië-volgers valt er nog genoeg te smullen als het over de andere belangrijke vacatures gaat.
Alhoewel hij pas in april officieel als kandidaat voor de PSDB zou worden benoemd heeft nu ook José Serra, mede na uitlatingen van de nog immer invloedrijke ex-president Fernando Henrique Cardoso, zich (zij het inofficieel) kandidaat moeten stellen. De kiezer heeft behoefte aan duidelijkheid en iedereen weet al maanden dat het een tweestrijd Rousseff x Serra zal gaan worden. De twee andere kandidaten (Ciro Gomes van de PSB en Marina Silva van de groene PV) maken geen enkele kans. Zij zullen ervoor zorgen dat er een tweede stemronde in november plaats gaan zal vinden. Waarbij Rousseff hoogstwaarschijnlijk kan profiteren van deze 'progressieve' stemmen en haar over Serra kunnen wippen. (De meest recente peiling wees uit dat Rousseff Serra reeds op 5% stemmenverschil genaderd is.)
Maar ook in de coalities rond de twee belangrijkste kandidaten is het een en al electorale en politieke actie. In het kamp Serra is men er lang vanuit gegaan dat Aécio Neves, de populaire gouverneur van de deelstaat Minas Gerais, de vice-president zou worden. Dit zou hebben betekend dat de PSDB met twee kopstukken zelf de presidentiële kar zou gaan trekken. Maar Neves wil niet. Hij gaat voor een senaatszetel voor zijn deelstaat Minas Gerais, waardoor een eventuele ministerspost in een kabinet-Serra tot de mogelijkheden behoort.
De eeuwige bondgenoot van de PSDB is de rechtse Democraten (DEM), voorheen de PFL. Daar is door het terugtreden van Neves als kandidaat een interne discussie uitgebroken over wat er nu te doen staat. De partij beweegt zich in drie richtingen: er gaan stemmen op voor een eigen kandidaat voor het vice-presidentschap, terwijl anderen zich tevreden stellen met een geschikte kandidaat uit een van de andere partijen rond José Serra, zoals bv. de PPS. Er is echter inmiddels onrust ontstaan nu er steeds meer stemmen binnen de DEM lijken op te gaan voor een eigen presidentskandidaat, waarbij steevast de naam van Kátia Abreu valt. Zij is senator voor de deelstaat Tocantins en heeft zich in de senaat opgeworpen als de belangrijkste representant van de machtige agrarische lobby in het Congres, de Bancada Rural.
De PMDB is er nog steeds niet uit wie zij naast Dilma Rousseff voor het vice-presidentschap wil laten gaan. De huidige voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Michel Temer (São Paulo) wil graag, maar ligt bij de PT niet lekker. Een andere naam die in dit kader onder andere rondgaat is die van de huidige president van de centrale bank, Henrique Meirelles (Goiás). Hij lijkt de voorkeur van de PT te genieten wegens zijn kalmerende invloed op de financiële en zakenwereld.
De presidentskandidaten zijn bekend, maar voor Brazilië-volgers valt er nog genoeg te smullen als het over de andere belangrijke vacatures gaat.
maandag 22 maart 2010
Raposa Serra do Sol revisited
Zoals Carice van Houten het in de film 'Zwartboek' al uitschreeuwde: "Houdt het nou nooit eens op!!!", zo was mijn reactie toen ik op Folha Online het bericht las dat de deelstaatregering van Roraima ongeautoriseerd het inheemse gebied Raposa Serra do Sol is binnengedrongen.
In 2009 kwam er een einde aan de jarenlange strijd van de inheemse bevolkingsgroepen in deze deelstaat in het verre noorden van Brazilië. Na een uitspraak van het federale hooggerechtshof werden alle niet-inheemse bewoners (voornamelijk rijstboeren) gesommeerd het gedemarceerde inheemse gebied te verlaten. Tevens werd bepaald dat iedereen bij FUNAI (het federale overheidsorgaan dat zich bezighoudt met de inheemse kwestie) autorisatie dient aan te vragen om het gedemarceerde gebied binnen te mogen gaan.
Maar José de Anchieta Júnior (PSDB), de zittende gouverneur van de deelstaat, heeft het besluit van 2009 nooit kunnen verkroppen en heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt om in Raposa Serra do Sol kleine waterkrachtcentrales te ontwikkelen. (In de week dat de federale regering het groene licht zag voor de constructie van Belo Monte, een enorme, uiterst omstreden waterkrachtcentrale in de deelstaat Pará.) De deelstaat Roraima is voor haar electriciteitsvoorzienig afhankelijk van buurland Venezuela en in dat land zelf heerst op dit moment een schreeuwend tekort aan energie. De Macuxi-indianen erkennen dit ook wel, maar verzetten zich fel tegen de te bouwen stuwdammen die uiterst nadelig voor mens en milieu zouden kunnen uitpakken. Zij zien dan ook veel meer in de installatie van windmolens.
Anchieta Júnior ruikt zijn kans om de Macuxi c.s. voor een voldongen feit te zetten en gaf onderzoekers de opdracht de mogelijkheden van hydroelectriciteit in het gebied in kaart te brengen. Maar zonder toestemming van FUNAI mag ook de overheid niet zomaar naar binnen.
Een nieuwe ronde van juridisch getouwtrek en onzekerheid staat voor de deur. En als de inheemse bevolking een ding zeker weet is dat juridische onduidelijkheid maar al te snel kan leiden tot gewelddadige confrontaties.
In 2009 kwam er een einde aan de jarenlange strijd van de inheemse bevolkingsgroepen in deze deelstaat in het verre noorden van Brazilië. Na een uitspraak van het federale hooggerechtshof werden alle niet-inheemse bewoners (voornamelijk rijstboeren) gesommeerd het gedemarceerde inheemse gebied te verlaten. Tevens werd bepaald dat iedereen bij FUNAI (het federale overheidsorgaan dat zich bezighoudt met de inheemse kwestie) autorisatie dient aan te vragen om het gedemarceerde gebied binnen te mogen gaan.
Maar José de Anchieta Júnior (PSDB), de zittende gouverneur van de deelstaat, heeft het besluit van 2009 nooit kunnen verkroppen en heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt om in Raposa Serra do Sol kleine waterkrachtcentrales te ontwikkelen. (In de week dat de federale regering het groene licht zag voor de constructie van Belo Monte, een enorme, uiterst omstreden waterkrachtcentrale in de deelstaat Pará.) De deelstaat Roraima is voor haar electriciteitsvoorzienig afhankelijk van buurland Venezuela en in dat land zelf heerst op dit moment een schreeuwend tekort aan energie. De Macuxi-indianen erkennen dit ook wel, maar verzetten zich fel tegen de te bouwen stuwdammen die uiterst nadelig voor mens en milieu zouden kunnen uitpakken. Zij zien dan ook veel meer in de installatie van windmolens.
Anchieta Júnior ruikt zijn kans om de Macuxi c.s. voor een voldongen feit te zetten en gaf onderzoekers de opdracht de mogelijkheden van hydroelectriciteit in het gebied in kaart te brengen. Maar zonder toestemming van FUNAI mag ook de overheid niet zomaar naar binnen.
Een nieuwe ronde van juridisch getouwtrek en onzekerheid staat voor de deur. En als de inheemse bevolking een ding zeker weet is dat juridische onduidelijkheid maar al te snel kan leiden tot gewelddadige confrontaties.
Abonneren op:
Posts (Atom)