Vandaag een uitstapje naar de buren, naar Paraguay. Daar lijkt de politieke arena, zoals te verwachten was bij het aantreden van de linkse president Fernando Lugo in een land waar de heersende rechts-conservatieve maatschappelijke structuren nog in volle glorie bestaan, volledig gepolariseerd te zijn.
De conservatieve oppositie heeft de president en zijn linkse blok (Frente Guasu, Guaraní voor Volksfront, te vergelijken met de Frente Amplio in Uruguay) dan ook in een allesverlammende politieke houdgreep genomen. Waar Lugo het trouwens zelf naar heeft gemaakt. Hij was in een vorig leven bisschop binnen de rooms-katholieke kerk, die tijdens zijn priesterschap een hele reeks kinderen (bij verschillende vrouwen) op aarde gezet blijkt te hebben. Het is zijn Achilleshiel geworden. Telkens als zijn regering vergaande hervormingen op politiek en sociaal gebied in gang wil zetten dreigt de oppositie met een formele afzettingsprocedure. Dit verlamt vervolgens elke dialoog, noodzakelijk om toch maar iets voor elkaar te kunnen krijgen in een land dat in vele opzichten qua maatschappelijke problemen op Brazilië lijkt: een enorme ongelijkheid in eigendomsverhoudingen (80% van het vruchtbare land is in handen van 1% van de bevolking, terwijl 85% van de boeren het met 6% te doen heeft) en sociaal-economische problemen binnen de grote groep van de inheemse bevolking en landloze boeren.
De aanhang van president Lugo dreigt inmiddels haar geduld te verliezen. Radicale volgelingen kijken reeds met een schuine blik naar de links-populistische Venezolaanse president Hugo Chávez c.s. en schofferen de Amerikaanse ambassade in de hoofdstad Ascunción met onbesuisde uitspraken. Vervolgens zet de regering-Obama Paraguay naast Honduras op de lijst van risicolanden die achter Caracas zou kunnen gaan aanlopen, terwijl president Lugo zelf vreest eenzelfde lot als zijn Hondurese collega Manuel Zelaya, die na een staatsgreep politiek werd uitgeschakeld.
Fernando Lugo wist bij zijn aantreden dat het met zijn hervormingsagenda niet gemakkelijk zou gaan, maar nu lijken zijn rechts-conservatieve tegenstrevers hem op een wel heel eenvoudige wijze politiek machteloos te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten