Een tijdelijke dwaling?

Hoe vaak de vraag me de afgelopen dagen, met enige verbijstering in de stem, werd gesteld: "Stopt Amnesty wereldwijd met zijn acties op homorechten?" Gelukkig niet zeg! Waarna enige opluchting van de vragenstellers kan worden waargenomen.
Amnesty International haalde de afgelopen week de Nederlandse krantenkoppen met de mededeling dat de mensenrechtenbeweging heeft besloten per direct haar werkzaamheden ten behoeve van de LGBT-gemeenschap te stoppen. De homogemeenschap stond m.i. terecht op haar achterste benen. Het is een gemiste kans voor Amnesty om juist nu, in een tijd waarin de zwaar bevochten homorechten in Nederland minder vanzelfsprekend blijken te zijn dan lange tijd werd verondersteld. Een tijd waarin homorechten met name bij de oostelijke leden van de Europese Unie dagelijks met de voeten getreden worden en de Gay Pride's een baken van hoop zijn in de streng-katholieke en orthodoxe culturen van Oost-Europa zijn. Een tijd waarin er nog steeds Afrikaanse regeringsleiders zijn die publiekelijk beweren dat er op hun continent geen homoseksuelen zijn (want 'on-Afrikaans'), terwijl in de Latijnsamerikaanse landen een harde emancipatiestrijd wordt uitgevochten. LGBT-rechten zijn in tijden niet zo actueel geweest als juist nu.
Gelukkig gaat de internationale geleding voort in de strijd voor LGBT-rechten en lijkt de Nederlandse sectie, onder druk van interne bezuinigingen, geheel op zichzelf deze Alleingang te maken.
Ik prijs de dag als de Nederlandse Amnesty-sectie op haar besluit terugkomt en weer gaat investeren in een gedegen LGBT-structuur, teneinde al die actieve, kleine homo-organisaties in Nederland en elders in de wereld op volle kracht te kunnen ondersteunen in hun strijd.